La isla mínima (2014)

Το Μικρό νησί

 

Το 1980 λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο με την χώρα να ψάχνει ακόμα τον δρόμο της προς την δημοκρατία, σε μία μικρή πόλη που περιστοιχίζεται από τις ελώδεις εκτάσεις του ποταμού Γκουανταλκιβίρ, δύο αστυνομικοί στέλνονται από την Μαδρίτη, για να ερευνήσουν την εξαφάνιση δύο κοριτσιών. Μόνο που αυτό που θα ξεκινήσει σαν απλή έρευνα θα αποδειχτεί μία σκοτεινή πορεία, μέσα από την οποία οι δυο ντετέκτιβ θα έρθουν αντιμέτωποι και με τους δικούς τους δαίμονες.

Το εξαίσιο αυτό αστυνομικό θρίλερ μας έρχεται από την Ισπανία και είναι μία από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει την φετινή χρονιά. Ο σκηνοθέτης Alberto Rodríguez με εξαιρετικό τρόπο μας μεταφέρει το κλίμα της μικρής επαρχιακής πόλης, με τα μυστικά και τα ψέματά της, και με τα κομμάτια του παζλ να ενώνονται πολύ αργά. Σε πολλά σημεία η ταινία  θυμίζει το εξαιρετικό True Detective. Αριστουργηματική η φωτογραφία του Alex Catalán αξιοποιεί στο έπακρο το τοπίο με εκπληκτικά πλάνα, ενώ και η χρήση των στοιχείων της φύσης με προεξέχον το υγρό γίνεται με τέλειο τρόπο. Καταπληκτικές επίσης οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών σαν δυο εντελώς διαφορετικοί σε μεθοδολογία και ιδεολογία αστυνομικοί, αλλά και οι δύο με σκοτεινές πλευρές. Σημειωτέον ότι και οι δύο είναι γνωστότεροι ως κωμικοί ηθοποιοί!
Πρόκειται για μια ευχάριστη έκπληξη, μία ταινία με στιβαρό σενάριο, μαεστρική σκηνοθεσία, εκπληκτικές ερμηνείες,και με μία φωτογραφία που κόβει την ανάσα. Να την δείτε οπωσδήποτε. 

La isla mínima

http://www.imdb.com/title/tt3253930

Ισπανία

Έγχρωμη 105 λεπτά 

Βαθμολογία 9

Les enfants du paradis (1945)

Τα παιδιά του παραδείσου

 

 

Το 1945 ο Marcel Carné γυρίζει τα Παιδιά του Παραδείσου, ένα από τα αριστουργήματα του παγκοσμίου κινηματογράφου και μια από τις αγαπημένες μου ταινίες.

Είναι η ιστορία της Garance (Arletty) που ενσαρκώνει το αιώνιο θηλυκό και τεσσάρων ανδρών που την πολιορκούν ερωτικά με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Ο μίμος Baptiste (Jean-Louis Barrault) σιωπηλός και πάντα θλιμμένος, ο νεαρός ηθοποιός Frédérick Lemaître (Pierre Brasseur) γοητευτικός, πληθωρικός και ταλαντούχος, ο Pierre-François Lacenaire (Marcel Herrand) ένας αποτυχημένος θεατρικός συγγραφέας που έχει γίνει εγκληματίας και ο κόμης Édouard (Louis Salou) ένας μαικήνας που προσπαθεί να "αγοράσει" την  Garance.

Μα πάνω από όλα είναι μία ταινία για το θέατρο σαν είδος λαϊκής διασκέδασης στην δεκαετία του 1840. Με τεράστια σκηνικά και χιλιάδες κομπάρσους, ο Carné καταφέρνει να ζωντανέψει με σχολαστικότητα την Le Boulevard du Crime, την διάσημη και γεμάτο θέατρα Παριζιάνικη λεωφόρο.

Η συνεργασία του Carné με τον σεναριογράφο Jacques Prévert είχε σαν αποτέλεσμα μια από τις πιο καλοδουλεμένες ταινίες σε επίπεδο διαλόγων ενσωματώνοντας στοιχεία της κωμωδίας, του δράματος, του ρομάντζου και της τραγωδίας, ενώ η αγάπη είναι πανταχού παρούσα: αγνή, πληρωμένη, βίαιη, πλατωνική, ανεκπλήρωτη. Εκπληκτικοί όλοι οι πρωταγωνιστές, με τον Jean-Louis Barrault στον ρόλο του μίμου Baptiste να δίνει μία σπαρακτική ερμηνεία.

"Τα γυρίσματα της ταινίας κράτησαν σχεδόν 18 μήνες και για τις ανάγκες τους κατασκευάστηκε το μεγαλύτερο σκηνικό στην ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου: τετρακόσια σχεδόν μέτρα με προσόψεις κτιρίων, τα οποία είχαν χτιστεί με φροντίδα ώστε να αναπαριστούν το Boulevard du Crime. Το εγχείρημα αυτό είναι πραγματικός άθλος αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε πάντα για την κατεχόμενη Γαλλία, με δυσκολίες στην συγκοινωνία και ελλείψεις σε υλικά, κοστούμια και κινηματογραφικό υλικό. Τα προβλήματα όμως που χρειάστηκε να ξεπεράσει η παραγωγή της ταινίας δεν σταματάνε εδώ. Οι Ιταλοί συμπαραγωγοί της ταινίας αποσύρθηκαν όταν η Ιταλία συνθηκολόγησε, ενώ το ίδιο έκανε και ο Γάλλος παραγωγός όταν οι ναζί άρχισαν να ερευνούν τις δραστηριότητες του. Ένας από τους πρωταγωνιστές, γνωστός για τα φιλοναζιστικά του αισθήματα, κατέφυγε στη Γερμανία μετά την συμμαχική απόβαση και χρειάστηκε να αντικατασταθεί. Ο εξαιρετικός σκηνογράφος Alexandre Trauner και ο συνθέτης Joseph Kosma, εβραϊκής καταγωγής και οι δύο, αναγκάστηκαν να εργάζονται σε κρησφύγετα και να να μεταφέρουν τις ιδέες τους με την βοήθεια συνδέσμων."
( Από το βιβλίο του Steven Jay Schneider 1001 Ταινίες που πρέπει να δείτε)

Πρόκειται για ένα μεγάλο έπος, μια καθαρά ποιητική ταινία, ένα αριστούργημα.  

 Les enfants du paradis

http://www.imdb.com/title/tt0037674

Γαλλία

Ασπρόμαυρη

Βαθμολογία 10

Mang Shan (2007)

Blind Mountain

 

Η Bai μία νεαρή κοπέλα αφού αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο, έχοντας ανάγκη από χρήματα, πείθεται να πάει να δουλέψει σε ένα απομονωμένο χωριό στην ορεινή Κίνα. Εκεί σοκαρισμένη ανακαλύπτει, ότι έχει πουληθεί από τους εργοδότες της ως νύφη σε μία οικογένεια χωρικών, για τον γιο της οικογένειας. Όταν θα προσπαθήσει να αντιδράσει, θα βρεθεί αντιμέτωπη όχι μόνο με την οικογένεια αλλά και με ολόκληρο το χωριό.

Ο Li Yang μετά το αριστουργηματικό και απαγορευμένο στην Κίνα Blind Shaft (2003), έρχεται με αυτήν την ταινία, να μας δώσει άλλο ένα σκληρό και ρεαλιστικό δράμα, για την άλλη πλευρά αυτής της τόσο ταχέως αναπτυσσόμενης χώρας. Ενώ η ιστορία είναι τοποθετημένη στα μέσα του '90, εκείνο που πραγματικά σοκάρει, είναι το πόσο φυσιολογικό και απαραίτητο θεωρείται η αγορά συζύγου έστω και χωρίς την θέλησή της. Μεγάλο ρόλο παίζει και η πολιτική του ενός παιδιού που έχουν επιβάλλει οι Κινέζικες αρχές για να σταματήσουν τον υπερπληθυσμό. Αυτό όμως ωθεί της φτωχές και αγροτικές οικογένειες να σκοτώνουν τα θηλυκά έμβρυα, αφενός γιατί δεν έχουν λεφτά για προίκα αφετέρου γιατί τα αρσενικά είναι πιο χρήσιμα στις αγροτικές δουλειές. Έτσι ο μόνος τρόπος για να ζευγαρώσουν και να τεκνοποιήσουν τα αρσενικά της οικογένειας είναι να αγοράσουν γυναίκα από διάφορα κυκλώματα. Πρόκειται για πραγματική μάστιγα στην Κίνα με χιλιάδες απαγωγές ανυποψίαστων νεαρών κοριτσιών των οποίων τα ίχνη χάνονται μια για πάντα.
Στην ταινία μας πίσω, ο Li Yang μας διηγείται την ιστορία του με μια ωμότητα όπως ακριβώς συμβαίνει και στην πραγματική ζωή. Η Bai αλυσοδένεται βιάζεται ξυλοκοπείται, αλλά αρνείται να υποταχθεί, εν αντιθέσει με τις άλλες "νύφες" του χωριού που έχουν δεχθεί την μοίρα τους.
Αληθινή αποκάλυψη η Lu Huang ως Bai, είναι εξάλλου και η μόνη επαγγελματίας ηθοποιός, ενώ ο σκηνοθέτης για να αυξήσει τον ρεαλισμό, έχει μοιράσει τους υπόλοιπους ρόλους σε ερασιτέχνες ντόπιους αγρότες, ενώ τις γυναίκες του χωριού, παίζουν γυναίκες που είχαν πουληθεί για σύζυγοι και απελευθερώθηκαν.
Μια δυνατή ταινια, που απορώ πώς πέρασε την λογοκρισία, αφού εκτός των ζητημάτων που ανέφερα ασχολείται και με την διαφθορά των αξιωματούχων. Βέβαια ο άνθρωπος έχει κάνει μόνο δυο ταινίες η μια καλύτερη από την άλλη, η πρώτη απαγορεύτηκε στην Κίνα και η δεύτερη είναι γυρισμένη 8 χρόνια πριν. Μακάρι να ξαναδούμε κάτι από αυτόν τον εκπληκτικό σκηνοθέτη.

Mang Shan

http://www.imdb.com/title/tt1020972

Κίνα

Έγχρωμο 95 λεπτά

Βαθμολογία 10

Borgman (2013)

Γράφει ο Αργύρης Κ

Ο Ολλανδός Alex Van Warmerdam μετά από μια σκηνοθετική πορεία 30 χρόνων περίπου, συνεχίζει να μας εκπλήσσει θετικά με το ιδιαίτερο προσωπικό του στυλ και την σατυρική του διάθεση απέναντι στην ολλανδική (και όχι μόνο) οικογένεια και την δυτική χριστιανική ηθική.

H τελευταία του ταινία το Borgman πήρε πολύ καλές κριτικές απο κοινό και

κριτικούς όταν προβλήθηκε στο festival των Καννών το 2013.
"And they descended upon the Earth to strengthen their ranks."Με αυτήν την βιβλική ρήση ξεκινά η ταινία η οποία σε βάζει από την αρχή στο κλίμα ότι πρόκειται να δείξει κάτι πολύ ιδιαίτερο, με δυσδιάκριτα κίνητρα.
Ένας κυνηγημένος ατημέλητος άνθρωπος ο διαβολικός Καμίελ Μπόργκμαν και η συμμορία του, <εισβάλουν> στην ζωή μιας μεσοαστικής οικογένειας σε προάστιο της Ολλανδίας, με έναν μεθοδικό τρόπο, αλλά  ταυτόχρονα μαγικό και αλληγορικό θα έλεγα...
Η αρχετυπική μάχη του κακού με το καλό όπως έχει περάσει μέσα από τις βιβλικές και χριστιανικές δοξασίες, στα κλειστά πλαίσια μιας φιλήσυχης ευκατάστατης οικογένειας.
Η γοητεία που ασκεί ο πρωτόγονος/παγανιστικός τρόπος σκέψης στον δυτικό αστό και στα παιδιά, η μεταμόρφωση ενός <ηθικού> ανθρώπου σε άγριο ζώο, η αποδόμηση της αστικής τάξης εκ των έσω, ο ρατσισμός και η εναλλακτική παιδεία, είναι κάποιες από τις πολλές αναφορές που ανακαλύπτεις βλέποντας αυτήν την ταινία.

Το Borgman στο οποίο συμμετέχει ως ηθοποιός και ο ίδιος ο Alex van Warmerdam (όπως σχεδόν και σε όλες τις ταινίες του μέχρι τώρα), είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με έντονο μαύρο χιούμορ, που ενώ περνάει έντονα τον εξαναγκασμό στον θεατή, ταυτόχρονα τον κάνει να αφήνεται στην κυνικότητα και να μην ενοχλείται όσο <λογικά> θα έπρεπε!
Όποιος δεν είναι εξοικειωμένος με τον ωμό και παγερό βορειοευρωπαϊκό κινηματογράφο και ξεκινήσει να την δει μόνο ως θρίλερ ίσως απογοητευτεί,εξίσου το ίδιο όποιος την δει μόνο σαν comedy και αμελήσει την καυστική κοινωνική κριτική της στον θεσμό της οικογένειας και την επικρατούσα ηθική.
Το  Teorema (1968) του Pasolini έχει αρκετές ομοιότητες με το Borgman ως προς τους συμβολισμούς τουλάχιστον, και απο τις πιο σύγχρονες ταινίες παρομοίου θέματος εγώ προσωπικά θεωρώ ότι το Borgman είναι μια πιο ολοκληρωμένη πρόταση από ότι το Funny Games του Χάνεκε!
Από τις προηγούμενες ταινίες του ίδιου σκηνοθέτηπροτείνω επίσης το De noorderlingen (1992), De jurk (1996), και την πρώτη του το Abel(1986).
 
Borgman

http://www.imdb.com/title/tt1954315

Ολλανδία

Έγχρωμη 113 λεπτά

  

Omar (2013)

Ο Omar ένας νεαρός φούρναρης από τα κατεχόμενα, συλλαμβάνεται μετά από τον φόνο ενός Ισραηλινού στρατιώτη. Διχασμένος μεταξύ του καθήκοντος για αντίσταση στον κατακτητή, και στην λαχτάρα να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα παιχνίδι εξουσίας, προδοσίας και αμφισβήτησης, από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή.

Ο Hany Abu-Assad ο γνωστότερος Παλαιστίνιος σκηνοθέτης μετά το Paradise Now (2005) μας δίνει άλλο ένα αριστούργημα με το συγκλονιστικό Omar. Εκτός από τους ηθοποιούς βασικός πρωταγωνιστής στην ταινία είναι το τείχος που υψώνεται στην δυτική όχθη και δεν χωρίζει μόνο Παλαιστίνιους με Ισραηλινούς αλλά και οικογένειες και φίλους. Ο Abu-Assad επιμένει ξανά και ξανά να μας δείχνει τον Omar να σκαρφαλώνει το τείχος με κίνδυνο της ζωής του, για να βρεθεί με την αγαπημένη του. 
Με υπέροχα πλάνα, και εναλλαγές μεταξύ δράσης και ανθρώπινων στιγμών ο Abu-Assad κάνει μία ταινία με ελάχιστα χρήματα να στέκεται δίπλα σε υπερπαραγωγές. Εκπληκτικός ο  Adam Bakri ως Omar, αυτός ο πρωτόβγαλτος ηθοποιός κουβαλάει όλη την ταινία μόνος του ενώ ξεχωρίζει επίσης ο Waleed Zuaiter στον ρόλο του Rami σαν ο μακιαβελικός προϊστάμενος των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών.
Πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ στο οποίο ο σκηνοθέτης αποφεύγει την φτηνή ηθικολογία και παίρνει ξεκάθαρη θέση, ο αγώνας για την ελευθερία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, είναι μια μάχη όπου η κάθε πλευρά θα χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο για να εξαπατήσει την άλλη, με τις όποιες συνέπειες.

Omar

http://www.imdb.com/title/tt2852406

Παλαιστίνη

Έγχρωμη 96 λεπτά

Βαθμολογία 9

Cinepivates Ιανουαρίου

Με εμπνευσμένη διάθεση ξεκινάνε οι Cinepivates την νέα χρονιά. Και Γούντι Άλλεν από τα παλιά, και Μιτζογκούτσι με μία απο τις κλασικότερες ταινίες του Ιαπωνικού σινεμα, και το Νοτιοκορεάτικο αριστούργημα Ναυαγός στο φεγγάρι που παρουσίασε ο φίλος Αργύρης σε αυτό το blog, και την τελευταία Παρασκευή του μήνα το ποιητικό Léolo του Jean-Claude Lauzon. Καλή χρονιά παιδιά.
 Ακολουθεί το δελτίο των παιδιών της λέσχης.

Καλή και σινεφιλική χρονιά σε όλους! 

Ακολουθούν λίγα λόγια για τις ταινίες που θα προβληθούν τον Ιανουάριο

• 9/1 - Ο Ειρηνοποιός (1975 - ΗΠΑ - Κωμωδία)

Ο Μπόρις Γκρούσενκο (Γούντι Άλεν), ένας ντροπαλός, δειλός διανοούμενος, αναγκάζεται να καταταγεί στο στρατό για να σώσει την πατρίδα του από τη γαλλική εισβολή. Σύντομα, μετατρέπεται σε "ήρωα κατά λάθος"¨κι επίδοξο δολοφόνο του Ναπολέοντα. 

• 16/1 - Ουγκέτσου Μονογκατάρι (1953 - Ιαπωνία - Φαντασίας)

Στην Ιαπωνία, το 16ο αιώνα δύο χωριάτες, μαζί με τις γυναίκες τους εγκαταλείπουν το χωριό τους για τη μεγάλη πόλη, κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου εμφυλίου πολέμου, σε αναζήτηση δόξας και πλούτου. Οι στρατιώτες θα σκοτώσουν τη γυναίκα του ενός και θα βιάσουν την άλλη, ενώ οι δύο άνδρες θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα σκληρό και άκαρδο κόσμο. Η ταινία θεωρείται μια από τις 10 καλύτερες όλων των εποχών. 

• 23/1 - Ναυαγός στο φεγγάρι (2009 - Νότια Κορέα - ρομαντική κομεντί)

 Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας λόγω οικονομικών προβλημάτων ένας άνδρας ξεβράζεται από τη θάλασσα σε ένα μικρό απομονωμένο νησί ακριβώς απέναντι από την πόλη που κατοικούσε.

• 30/1 - Λεολό (1992 - Καναδάς - Σινεφίλ)

Ένας ενδεκάχρονος ονειρεύεται τον κόσμο μέσα από την ιδιόμορφη ποιητική οπτική του, στην προσπάθειά του να "δραπετεύσει" από το περιβάλλον μιας έντονα δυσλειτουργικής οικογένειας.

Sound of Noise (2010)

Πέντε μουσικοί κρουστών απηυδισμένοι από τον συμβατικό τρόπο που παίζεται και ακούγεται η μουσική, αποφασίζουν να "τρομοκρατήσουν" τους ακροατές δημιουργώντας ένα δικό τους είδος πού θα παίζεται σε φυσικούς χώρους, όπως ένα δωμάτιο χειρουργείου ή μία τράπεζα. Στο κατόπι τους ένας βαρήκοος αστυνομικός με το όνομα ....Amadeus.

Πρόκειται για μία ταινία έκπληξη από την Σουηδία, με αρκετό χιούμορ άλλα και αιχμηρότητα γύρω από την καταναλωτική κοινωνία, με κεντρικά πρόσωπα τους 5 "ηχοτρομοκάτες" που σπάνε την ησυχία και τον καθωσπρεπισμό σε μια φιλήσυχη πόλη.
Οι σκηνοθέτες Ola Simonsson και Johannes Stjärne Nilsson (ο οποίος εγραψε και το σενάριο) μας δίνουν μια φρέσκια ταινία με τους ήχους (όπως είναι φυσικό) αλλά και τους μη ήχους να παίζουν τον σπουδαιότερο ρόλο. Εξαιρετικός ο Bengt Nilsson που δίνει έναν κωμικό τόνο στο φιλμ, στον ρόλο του επικεφαλής των ερευνών, ως ο άμουσος και βαρήκοος ντετέκτιβ.
Μία ευχάριστη ταινία που θα την ευχαριστηθείτε ειδικά αν σας αρέσει η μουσική.

Sound of Noise

http://www.imdb.com/title/tt1278449

Σουηδία

Έγχρωμη 110 λεπτά

Βαθμολογία 8
   



 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Εύχομαι σε όλους και όλες καλή χρονιά, με υγεία και ευτυχία. Και να δούμε το 15 καλύτερες ταινίες από ότι το 14.