Letyat zhuravli (1957)

Όταν περνούν οι γερανοί

 

Το Όταν περνούν οι γερανοί είναι η ιστορία της Βερόνικα και του Μπορίς, δυο νέων τρελά ερωτευμένων, που θα τους χωρίσει ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος. Ο Μπορίς θα καταταγεί εθελοντής και η Βερόνικα θα προσπαθήσει να επιβιώσει περιμένοντας τον αγαπημένο της να γυρίσει.
Γυρισμένη το 1957 και επηρεασμένη από το κύμα της αποσταλινοποίησης η ταινία του Kalatozishvili είναι το πρώτο Ρώσικο φιλμ που μας παρουσιάζει τον πόλεμο εναντίον των ναζί, όχι μέσα από δράσεις και ηρωισμούς αλλά επικεντρωμένο στους ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν από την φρίκη του, με τον φόβο την πείνα και της απόγνωση να κυριαρχούν στην καθημερινότητα τους.

Μια αριστουργηματική σκηνοθεσία με μακρά πλάνα και με περίεργες γωνίες λήψεις, ο Kalatozishvili μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Sergey Urusevskiy μας δίνουν ένα οπτικό ποίημα τόσο φρέσκο και μπροστά από την εποχή του, που είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι αυτή η ταινία είναι γυρισμένη το μακρινό 1957. Φυσικά είχε και την τύχη να έχει σαν πρωταγωνιστρια την Tatyana Samoylova η οποία από την χαρούμενη και ερωτευμένη Βερόνικα της αρχής, μετατρέπεται σιγά σιγά σε μια σκιά του εαυτού της, με μια ερμηνεία που κόβει την ανάσα. 

Όταν η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους άφησε άφωνο κοινό και κριτικούς για την τολμηρότητα της, αντί να εξυμνεί τον Κόκκινο στρατό επικεντρώνεται στα πρώτα χρόνια του πόλεμου όταν η Γερμανική μηχανή κατατρόπωνε εύκολα τον αδύναμο ρωσικό στρατό. Στην Μόσχα ο κόσμος κουρασμένος από την Σταλινική προπαγάνδα, λάτρεψε την ταινια και ταυτίστηκε με αυτήν, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις κακουχίες και την απόγνωση που φέρνει ένας πόλεμος και μια κατοχή.

Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στης Κάννες (η πρώτη και μοναδική Ρωσική ταινία) ενώ και η Samoylova βραβεύθηκε με το ειδικό βραβείο της επιτροπής για την ερμηνεία της.

Ένα αξεπέραστο αριστούργημα και μια ευκαιρία να γνωρίσετε έναν από τους μεγαλύτερους Σοβιετικούς δημιουργούς.

Letyat zhuravli

http://www.imdb.com/title/tt0050634/reference

Σοβιετική Ένωση

Ασπρόμαυρη 97 λεπτά

Βαθμολογία 10

Και πάλι κοντά σας

Μετά από ενάμισι μήνα και για λόγους ανεξάρτητους με το blog και πάλι εδώ σε μια πιο σταθερή βάση, ευχαριστώ για την κατανόηση

Cinepivates Μαρτίου

Ο χειμώνας μας αποχαιρετά σιγά σιγά, και οι cinepivates έρχονται να συντροφέψουν τις Παρασκευές μας με ένα γεμάτο πρόγραμμα, από το οποίο ξεχωρίζουν το αριστουργηματικό "Μ" του Φριτς Λανγκ και το βαθιά πεσιμιστικό "Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο" του Μάρτιν Ριτ από το πρώτο μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρρέ.

Ακολουθεί το δελτίο της λέσχης



Γεια και χαρά σε όλους!

Παρακάτω θα βρείτε το πρόγραμμα του Μαρτίου:

    6/3 -  Κόκκινο Χρυσάφι (2003 - Ιράν - Κοινωνική)

Ο Χουσειν και ο Αλή παραδίδουν πίτσες στις πλούσιες συνοικίες της Τεχεράνης. Το υποτιμητικό βλέμμα ενός κοσμηματοπώλη θα τους οδηγήσει στην απόφαση να κάνουν ένοπλη ληστεία, η οποία θα έχει τραγική κατάληξη. Σε σενάριο Άμπας Κιαροστάμι μια διεισδυτική ματιά πάνω στη σύγχρονη Τεχεράνη και το όλο και μεγαλύτερο φράγμα ανάμεσα σε πλούσιους και δυσπραγούντες. 

    13/3 - Ο Δράκος του Ντίσελντορφ (1931 - Γερμανία - Θρίλερ)

Ένας δολοφόνος μικρών παιδιών αναστατώνει το Ντίσελντορφ. Ο υπόκοσμος ενεργοποιείται να τον ανακαλύψει για να γλυτώσει από τις αστυνομικές εφόδους. Η αριστουργηματική ταινία του Φριτς Λανγκ αποτελεί καθρέφτη των ανησυχιών του μέσου Γερμανού πολίτη και του κοινωνικού κλίματος, εν όψει της ανόδου των ναζί στην εξουσία.

    20/3 - Άρπα Κόλλα (1982 - Ελλάδα - Σάτιρα)

Δύο κινηματογραφιστές με προοδευτικές ιδέες προσπαθούν να εμπνευστούν από τη γύρω πραγματικότητα και να φτιάξουν μια ταινία. Διασκεδαστική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου και της ιδεολογίας του.

    27/3 - Ο Κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο (1965 - Αγγλία - Κατασκοπευτική)

Ένας Βρετανός κατάσκοπος που θέλει να αποσυρθεί από την υπηρεσία, αναλαμβάνει μια τελευταία αποστολή: να παρεισφρήσει στο ανατολικό Βερολίνο και να ξεσκεπάσει ένα διπλό κατάσκοπο. Εξαιρετική προσέγγιση του μυθιστορήματος του Τζον Λε Καρέ που θίγεται η αντι-ηρωική πλευρά του κατασκόπου και ένας από τους καλύτερους ρόλους του Ρίτσαρντ Μπάρτον.

Relatos salvajes (2014)

Ιστορίες για αγρίους 

 

Η καινούργια ταινία του νέου τρομερού παιδιού του Αργεντίνικου σινεμά Damián Szifrón, έρχεται να επιβεβαιώσει την συνεχή άνοδο στην καλλιτεχνική δημιουργία και την κινηματογραφική παραγωγή στην χώρα του Τάνγκο.

Το Ιστορίες για αγρίους είναι μια σπονδυλωτή ταινία που αποτελείται από έξι αυτοτελείς ιστορίες με κοινό παρανομαστή την εκδίκηση. Από την πρώτη ιστορία κιόλας ιστορία, ο σκηνοθέτης με το αλά ζώνη του λυκόφωτος θέμα, μας εισάγει στον σουρεαλιστικό και γεμάτο σκοτεινό χιούμορ κόσμο του. Με διαφορετικό ύφος αλλά με μια ειρωνεία που σπάει κόκαλα, κάθε επεισόδιο μας αφηγείται και μία ιστορία γύρω από ανθρώπους της διπλανής πόρτας οι οποίοι με αφορμή το άδικο, είτε αυτό είναι η διαφθορά είτε η απιστία είτε η απόρριψη, έρχονται στα όρια τους με αποτέλεσμα το ξέσπασμα μιας βίαιης οργής, κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας την πιο ανύποπτη στιγμή.

 

Συνήθως στις σπονδυλωτές ταινίες το αποτέλεσμα είναι άνισο μεταξύ των ιστοριών, εδώ όμως όλα τα επεισόδια είναι ένα και ένα και θα μπορούσαν όλα να σταθούν σαν αριστουργηματικές μικρού μήκους ταινίες, με κορυφαίο το τελευταίο της γαμήλιας δεξίωσης.

Με την αφρόκρεμα των Αργεντίνων ηθοποιών να πρωταγωνιστεί προεξέχοντος του μεγαλύτερου ονόματος της Αργεντινής του Ricardo Darín, οι ερμηνείες είναι όλες καταπληκτικές μηδενός εξαιρουμένου, θα ξεχώριζα πάντως την Erica Rivas ως η νύφη στο επεισόδιο του γάμου.
Εξαιρετικά επίσης τα ζενερίκ (οι τίτλοι αρχής) με κάθε συντελεστή της ταινίας να παρομοιάζεται με ένα ζώο της ζούγκλας. Ενώ η τελευταία σκηνή είναι από τα καλλίτερα endings ταινίας που έχω δει.  
Ο Szifrón ο οποίος εκτός από σκηνοθέτης έχει γράψει και το σενάριο, καταφέρνει να παντρέψει το βίαιο και σκοτεινό χιούμορ του Álex de la Iglesia με τον σουρεαλισμό του Pedro Almodóvar (δεν είναι τυχαίο που ο τελευταίος είναι και παραγωγός της ταινίας) για άλλη μια φορά μετά το Tiempo de valientes δίνοντάς μας ένα ακόμα αριστούργημα.

Relatos salvajes

http://www.imdb.com/title/tt3011894

Αργεντινή

Έγχρωμη 122 λεπτά

Βαθμολογία 9 

Double Indemnity

Κολασμένη Αγάπη

O Walter Neff, ένας έμπειρος ασφαλιστής, συναντά την Phyllis Dietrichson, σύζυγο ενός από τους πελάτες του, με την οποία συνάπτει ερωτική σχέση. Η Phyllis του προτείνει να τη βοηθήσει να σκοτώσει το σύζυγό της, κάνοντας το φόνο να φανεί ως ατύχημα προκειμένου να ξεγελάσουν τις αρχές και την ασφαλιστική εταιρία, ώστε να λάβει την αποζημίωση που της αναλογεί. Όταν ο κύριος Dietrichson βρίσκεται νεκρός, η αστυνομία δέχεται ότι ο φόνος προκλήθηκε από ατύχημα, αλλά ο Barton Keyes, φίλος και συνεργάτης του Neff στην ασφαλιστική εταιρία, έχει άλλη άποψη...

Το 1944 ο Billy Wilder γυρίζει το Double Indemnity από το ομώνυμο βιβλίο του James M. Cain και σε σενάριο του Raymond Chandler και φτιάχνει ένα από τα κορυφαία φιλμ νουάρ και μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Η ταινία περιέχει όλα τα συστατικά που χαρακτηρίζουν το είδος. Θεωρείται αρχέτυπο του film noir που αναπτύχθηκε εκείνη την εποχή (μέσα της δεκαετίας του 40), διαδραματίζοντας καίριο ρόλο στην διαμόρφωση του είδους! Το φιλμ προδίδει το φινάλε του ήδη από την πρώτη σκηνή και με ένα μυθικό «voice-over» επιστρέφει στο χρόνο για να χτίσει το σασπένς πάνω στα προφανή και τα κλισέ, έτσι όπως αυτά αναδεικνύουν το μοιραίο και το αναπάντεχο πίσω από τις σκιές που βαραίνουν πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Εκείνο που τη διαχωρίζει από τις υπόλοιπες ταινίες του είδους, είναι η σκηνοθεσία του Billy Wilder με την κατάμαυρη ατμόσφαιρα που δημιουργεί, οι κυνικοί και στα όρια του μισανθρωπισμού διάλογοι και φυσικά οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών. Ο Fred MacMurray είναι ο Walter Neff ένας ασφαλιστής με τεράστια αυτοπεποίθηση, έως ότου μπλέκει στα δίχτυα μιας πελάτισσας του, για να οδηγηθεί μέχρι το φόνο και το θάνατο. Η Barbara Stanwyck με τα κατάξανθα βαμμένα μαλλιά της παίζει την  Phyllis, τη μοιραία γυναίκα που στο πρόσωπο του ασφαλιστή βρίσκει το ιδανικό θύμα για να απαλλαγεί από τον άνδρα της και παράλληλα να εισπράξει την ασφάλεια από το θάνατό του. Και τέλος ο

Edward G. Robinson σαν ο Barton Keyes, ο μεθοδικός συνάδελφος του Neff ο οποίος αναλαμβάνει από την ασφαλιστική εταιρία να ερευνήσει την υπόθεση. Και οι τρεις ερμηνείες είναι υψηλού επιπέδου. Ο MacMurray δίνει έναν δυναμισμό στον ρόλο του σαν ο άντρας που έχει τα πάντα υπό τον έλεγχό του χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι είναι υποχείριο της Phyllis, της οποίας η Stanwyck αποδίδει με υποδειγματικό τρόπο την μοχθηρία και τη σατανική  φύση, ίσως στον καλύτερο ρόλο της καριέρας της. Και φυσικά ο Edward G. Robinson με τον γνωστό  περφεξιονισμό του έρχεται σαν την νέμεση να παγιδέψει τους δύο εραστές. 

Ο Billy Wilder κινηματογραφεί μια μυστηριώδη ανταλλαγή υποσχέσεων ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μοιράζονται μια ανεξέλεγκτη έλξη, φτιάχνοντας στην πραγματικότητα μια σπουδή πάνω στην απάτη, την έλλειψη εμπιστοσύνης, την ενοχή ενός αθώου και εκείνη την τραγική στιγμή όπου οι άνθρωποι γίνονται τα πιόνια ενός παιχνιδιού που ξεκινάει από το ανώφελο μιας συνηθισμένης καθημερινότητας για να καταλήξει σε μια ασυνήθιστη αλλά προδιαγεγραμμένη τραγωδία. Εκπληκτική η φωτογραφία με τα ασπρόμαυρα κάδρα και τις σκιές των πρωταγωνιστών να δίνουν έναν πεσιμιστικό τόνο σε όλο το έργο, η μουσική με τα αγωνιώδη θέματα είναι από άλλον έναν μεγάλο του Χόλιγουντ του Miklós Rózsa. Η μελαγχολία και ο πεσιμισμός του Double Indemnity βρίσκονται διάχυτα παντού: στη διαδρομή ενός άντρα που θα ενδώσει άνευ όρων στην ερωτική επιθυμία, στο σχέδιο μιας γυναίκας που θέλει οπωσδήποτε να αποδράσει από την ανιαρή ζωή ενός γάμου που την κρατάει δέσμια, στη σκοτεινή αντανάκλαση μιας χώρας που χάνει τα τελευταία ψήγματα ηθικής, στο όνειρο που μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο όταν καμφθούν και οι ελάχιστες αναστολές μπροστά στο... έγκλημα. Εξαιρετική δουλειά έκανε και ο Raymond Chandler στο σενάριο από την νουβέλα του James M. Cain. Δυο από τους μεγαλύτερους συγγραφείς  της νουάρ λογοτεχνίας συνεργάζονται για να μας δώσουν ένα εμβληματικό στο είδος του έργο. Αλλά τα μεγαλύτερα εύσημα πάνε στον  Billy Wilder ο οποίος με αυτή την ταινία καθιερώθηκε σε έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του παγκόσμιου σινεμά.

Το φιλμ πρωτοπροβλήθηκε στην Ελλάδα με τον βλακώδη τίτλο Κολασμένη Αγάπη. Κάποια στιγμή η εταιρία διανομής θέλοντας να διορθώσει τον τίτλο τον άλλαξε σε Διπλή Ταυτότητα μπερδεύοντας μάλλον το Identity με το Indemnity που θα πει αποζημίωση και είναι η σωστή μετάφραση. Κάποια στιγμή θα ανεβάσω ένα άρθρο με τους πιο άκυρους τίτλους  που δόθηκαν από τους Έλληνες διανομείς.

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 12/ 01 στον δημοτικό κινηματογράφο Αστέρας στην Νέα Ιωνία όπως πάντα με δωρεάν είσοδο από τις Cineδιαδρομές.

Double Indemnity 

http://www.imdb.com/title/tt0036775/

ΗΠΑ

107 λεπτά

Βαθμολογία 10

Cinepivates Φεβρουαρίου

Με τέσσερα αριστουργήματα οι cinepivates συνεχίζουν τις προβολές τους και τον Φεβρουάριο, με το cult διαμάντι του Bruce Robinson "Ο φίλος μου και εγώ" να ξεχωρίζει  

Ακολουθεί το δελτίο της λέσχης:


Γεια και χαρά σε όλους!

Παρουσιάζουμε το πρόγραμμα για το Φεβρουάριο:

    6/2 - To Μίσος (1995 - Γαλλία - Κοινωνική)

Τρεις νεαροί μετανάστες θα προσπαθήσουν να πάρουν εκδίκηση για το φίλο τους που έπεσε θύμα αστυνομικής βίας. Περιφερόμενοι άσκοπα στις φτωχογειτονιές του Παρισιού με ένα κλεμμένο περίστροφο στα χέρια τους θα ζήσουν ένα συνταρακτικό 24ωρο προσπαθώντας να πείσουν όσους δεν τους σέβονται ότι θα πρέπει να τους φοβούνται.

    13/2 - Η Ραχοκοκαλιά του Διαβόλου (2001 - Ισπανία - Τρόμου)

Το 1939, τις τελευταίες μέρες του εμφυλίου στην Ισπανία, ένας 10χρονος βρίσκεται σε ένα ορφανοτροφείο που το διευθύνει ένας αργεντινός γιατρός και μια αριστερή δασκάλα. Το πρόβλημα είναι ότι ανάμεσα στα παιδιά κυκλοφορεί ένα φάντασμα.

    20/2 - Ο Φίλος μου κι εγώ (1987 - Αγγλία - Κομεντί)

Ο Γουιθνέιλ και ο Μάργουντ, δύο άεργοι ηθοποιοί, παραπαίουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας από το αλκοόλ, τα ελαφρά ναρκωτικά και την ανέχεια στο ρημαγμένο διαμέρισμά τους στο Λονδίνο του 1969. Ενώ τελικά βρίσκουν διαφυγή στο εξοχικό του θείου του Γουιθνέηλ ούτε εκεί γλυτώνουν από τη μιζέριά τους.

    27/2 - Δεν Υπάρχουν Αισθήματα Εκεί έξω (2010 - Σουηδία - Κομεντί)

O δεκαοχτάχρονος Simon πάσχει από το σύνδρομο Aspeger. Του αρέσει το διάστημα και οι επιστήμες αλλά δεν καταλαβαίνει τα συναισθήματα. Στη ζωή του έρχονται τα πάνω κάτω όταν η κοπέλα του αδελφού του, Sam, τον παρατά. Στο σημείο αυτό συνειδητοποιεί ότι πρέπει να τον βοηθήσει να βρει νέα κοπέλα. Ο Simon δεν γνωρίζει τι είναι αγάπη αλλά έχει ένα επιστημονικά τέλειο σχέδιο

What We Do in the Shadows (2014)

Ένα κινηματογραφικο συνεργείο καταγράφει την ζωή τεσσάρων βρικολάκων που ζουν μαζί σε ένα σπίτι στο Γουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας. Μέσα από την καθημερινότητά τους μαθαίνουμε ότι η ζωή του βάμπιρου δεν είναι καθόλου εύκολη, αφού εκτός από τις συγκρούσεις από την μεταξύ τους συγκατοίκηση, έχουν να αντιμετωπίσουν και ο καθένας ξεχωριστά της δικές του προκλήσεις.

Μια ευχάριστη έκπληξη από την μακρινή Νέα Ζηλανδία το What We Do in the Shadows είναι ένα φιλμ γυρισμένο σε mockumentary στυλ και βγάζει την γλώσσα σε όλα τα κλισέ που έχουμε δει σε ταινίες του είδους, αλλά επίσης σατιρίζει με τον καλύτερο τρόπο τα σκουπίδια της Reality tv σαν το Big Brother (Υπάρχει μέχρι και αποχώρηση από το σπίτι!)
Η ταινία είναι γεμάτο με ευφυέστατους και αστείους διαλόγους, είχα πολύ καιρό να γελάσω και να διασκεδάσω έτσι με ένα έργο, το οποίο μάλιστα είναι ανεξάρτητη low budget παραγωγή.
Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

What We Do in the Shadows

http://www.imdb.com/title/tt3416742   

Νεα Ζηλανδία

Έγχρωμο 86 λεπτά

Βαθμολογία 10