Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Loreak (2014)

Flowers

 



















Πιστεύω ότι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις κάποιου που αγαπάει το καλό σινεμά, είναι όταν παρακολουθεί ένα φιλμ χωρίς να ξέρει και χωρίς να περιμένει τίποτα από αυτό, και να βιώνει μια απόλυτη σινεφίλ εμπειρία. Αυτό συνέβηκε και σε μένα με το Loreak των Jon Garaño και Jose Mari Goenaga, μια ταινία γύρω από έναν άντρα και των τριών γυναικών που υπάρχουν στην ζωή του, την μητέρα του, την γυναίκα του, και μια συνάδελφο του την οποία φλερτάρει στα κρυφά.


Μια ταινία χαμηλών τόνων σχεδόν μελαγχολική θα έλεγα, αλλά με εξαιρετικό ρυθμό που εξερευνάει τις ανθρώπινες σχέσεις, και βάζει ζητήματα όπως η έλλειψη επικοινωνίας, τα γηρατειά, η μοναξιά. Μα πάνω από όλα είναι μια ταινία πάνω στην μνήμη και το θυμικό που έχουμε για τους ανθρώπους που βγαίνουνε από την ζωή μας. Τι θέλουμε να θυμόμαστε, πόσο τους θυμόμαστε, αν προσπαθούμε να τους ξεχάσουμε, η απλά αν με το πέρασμα του χρόνου απλά ξεθωριάζουν και χάνονται.
Εξαιρετικές οι ερμηνείες και η μουσική, ενώ οι διάλογοι είναι εξολοκλήρου στη Βασκική γλώσσα, όπως Βάσκοι είναι και όλοι οι συντελεστές της ταινίας.
Ένα διαμαντάκι που είναι ότι πρέπει για τα κρύα συννεφιασμένα απογεύματα του χειμώνα.

Loreak

 http://www.imdb.com/title/tt3900206

Ισπανία

99 λεπτά

Βαθμολογία 9





Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Mustang (2015)

Οι Ατίθασες

 



















Όπως σας είχα υποσχεθεί  κάποιες ταινίες του φεστιβάλ που δεν είδα στην Θεσ/νίκη θα τις παρουσιάσω με την πρώτη ευκαιρία. Μια από αυτές είναι το Mustang της Deniz Gamze Ergüven που παίζεται στα σινεμά αυτήν την εβδομάδα.
Σε ένα χωριό στα παράλια του Εύξεινου πόντου, πέντε αδελφές ζούνε με την γιαγιά και τον θείο τους απολαμβάνοντας την εφηβική ξενοιασιά. Μία βόλτα στην θάλασσα με τους συμμαθητές τους όμως, θα ενεργοποιήσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά και τις πατριαρχικές αντιλήψεις της οικογένειας. Όμως όσο αυτοί προσπαθούν να βάλουν τα κορίτσια σε καλούπια, τόσο μεγαλώνει και η αντίδραση τους.


Η θέση της γυναίκας στην σύγχρονη Τουρκία, το ξύπνημα της σεξουαλικότητας, η φιλία και η αλληλεγγύη είναι τα βασικά θέματα στην πρώτη ταινία της τουρκικής καταγωγής αλλά Γαλλοαναθρεμμένης Deniz Ergüven η οποία επιχειρεί να ταράξει τα νερά, με το αποτέλεσμα όμως να αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις. Ενώ στο τεχνικό κομμάτι και σε επίπεδο ερμηνειών η ταινία είναι άψογη, τα χαλάει στην ιστορία με αρκετές σεναριακές ευκολίες κάνοντας το όλο εγχείρημα αρκετά επιδερμικό. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι σεναριογράφοι είναι η σκηνοθέτιδα και η Γαλλίδα σκηνοθέτης Alice Winocour  δύο άτομα που δεν έχουν ζήσει εκ των έσω καταστάσεις και γράφουν με την λογική και την νοοτροπία του δυτικού ανθρώπου. Η ιστορία επίσης θυμίζει μέχρι σημείου λογοκλοπής το κατά πολύ ανώτερο The Virgin Suicides της Sofia Coppola
Η σκηνοθέτιδα όμως φαίνεται να έχει ταλέντο, ειδικά οι σκηνές με τα κορίτσια στο σπίτι και την σχεδόν ηδονοβλεπτική κινηματογράφηση των σεξουαλικών αφυπνίσεων είναι εξαιρετικά καλογυρισμένες. Ίσως θα έπρεπε να αφήσει το γράψιμο για άλλους και να αφοσιωθεί μόνο στα γυρίσματα. 
Κρίμα για το χαμένο στοίχημα, σίγουρα μια ταινία που θα την δει με κατανόηση το βορειοδυτικό κοινό και θα βραβευτεί στα φεστιβάλ αλλά χωρίς να τολμά για το κάτι παραπάνω.
Δεν χάνετε και τίποτα αν δεν την δείτε, αλλά μόνο και μόνο για την 12χρονη Günes Sensoy μπορείτε να της δώσετε μια ευκαιρία.
Ένα από τα παράδοξα, ταινία σκηνοθετημένη από τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτρια, με Τούρκους ηθοποιούς, τουρκικούς διαλόγους, και εξολοκλήρου γυρισμένη στην Τουρκία, κατεβαίνει στα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας με την ...Γαλλία. Τελικά εκείνο που μετράει μόνο είναι ποιος βάζει το χρήμα, σημεία των καιρών.
Mustang

Τουρκία

97 λεπτά

Βαθμολογία 5




Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Wir sind Jung, Wir sind stark (2014)

We Are Young. We Are Strong





















Ο Stefan χωρίς δουλειά μέλλον και όνειρα, περνά τον καιρό του βολοδέρνοντας με τους φίλους του σε ένα προάστιο του Ροστόκ, ενώ γύρω του ο τόπος βράζει από τις διαδηλώσεις εναντίον των μεταναστών. Ο πατέρας του, τοπικό κομματικό στέλεχος ακροβατεί μεταξύ του καθήκοντος και της πολιτικής σκοπιμότητας, ενώ μια Βιετναμέζα μετανάστρια κάνει τα πάντα για να αποκτήσει την πολυπόθητη άδεια παραμονής, και να ενταχθεί στην Γερμανική κοινωνία.



Αυτά τα τρία πρόσωπα είναι  οι κύριοι πρωταγωνιστές στο ασπρόμαυρο αυτό φιλμ του Burhan Qurbani, το οποίο αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα. Το κύμα ξενοφοβίας και οι ταραχές που ακολούθησαν μεταξύ 22-24 Αυγουστου 1992 στο Ροστόκ, και είχαν σαν αποτέλεσμα τον εμπρησμό του εκεί ξενώνα μεταναστών.
Ο σκηνοθέτης με αφορμή αυτό το γεγονός, φτιάχνει μια ταινία για την χειραγώγηση, και το πως μία μικρή ομάδα μπορεί να επηρεάσει ένα πλήθος ανθρώπων, και να τους μετατρέψει σε όχλο. Ενώ η πολιτική ηγεσία παρακολουθεί έντρομη και χωρίς βούληση να επέμβει, νέοι, άνεργοι, άτομα χωρίς κάποιο πολιτικό υπόβαθρο, σε μία χώρα ξαναενωμένη (μην ξεχνάμε ότι δεν έχουν περάσει ούτε τρία χρόνια από την πτώση του τείχους) γίνονται ο σπόρος για την εκ νέου γέννηση του ναζισμού και του ακροδεξιού εξτρεμισμού.
Μια ταινία που δεν κρύβεται ούτε στιγμή, με σκηνές χαρακτηριστικές όπως όταν η παρέα γυρίζει από την θάλασσα και την μια στιγμή τραγουδάνε ναζιστικά τραγούδια και την άλλη στιγμή την διεθνή ή όταν οι Βιετναμέζοι μετανάστες αλληλοκαθησυχάζονται λέγοντας ότι δεν ήρθαν για εμάς αλλά για τους τσιγγάνους. Ένα φιλμ ωμό που σοκάρει και προβληματίζει, ιδιαίτερα τώρα που το μεταναστευτικό πρόβλημα βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Μοναδική παραφωνία ο χαρακτήρας του ήρωα είναι αρκετά αδύναμος, πιο ενδιαφέρων έχουν οι φίλοι του παρά αυτός.
Δείτε το.

Wir sind Jung, Wir sind stark

http://www.imdb.com/title/tt4076058

Γερμανία

123 λεπτά

Βαθμολογία 8


Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Obvious Child (2014)



















Η Donna μία 28χρονη Νεοϋορκέζα υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο και περιστασιακή StandUp comedian, βρίσκεται στα όρια του νευρικού κλονισμού όταν ο φίλος της την εγκαταλείπει. Προσπαθώντας να ορθοποδήσει μαθαίνει ότι το βιβλιοπωλείο που δουλεύει κλείνει, ενώ μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη από έναν άγνωστο, έρχεται να αναστατώσει την ζωή της για τα καλά.



Διαβάζοντας την περίληψη κανείς, θα φαντάζεται ότι πρόκειται για ένα βαρύ δράμα με μπόλικο δάκρυ. Τουναντίον πρόκειται για μία δροσερή κομεντί, με πνευματώδεις διαλόγους και αρκετό χιούμορ, μια απόπειρα αρκετά δύσκολη αν αναλογιστεί κανείς ότι το βασικό θέμα είναι η έκτρωση.
Μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία του εγχειρήματος ακούει στο όνομα Jenny Slate, η οποία όχι απλώς ενσαρκώνει αλλά είναι η μπερδεμένη και αυτοσαρκαστική Donna. Η πρωταγωνίστρια γελάει, κλαίει, μεθάει, και ο θεατής ταυτίζεται μαζί της, γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο ζωντανό, με τα καλά του και τα άσχημα του. Με λίγα λόγια ένας από τους πιο αξιολάτρευτους χαρακτήρες που έχω δει τα τελευταία χρόνια στην μεγάλη οθόνη.


 Η σκηνοθέτιδα Gillian Robespierre στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο κερδίζει το στοίχημα με αυτό το μικρο ανεξάρτητο φιλμ. Ιδιαίτερα με τον τρόπο που μας παρουσιάζει την ιστορία. Η διακοπή της κύησης δεν είναι ένα θέμα ζωής και θανάτου, αλλά το πως ορίζει και διαφεντεύει κανείς το σώμα του και κατ'επέκταση την ίδια του την ζωή. Η ταινία λόγω και του θέματος της πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, αν και κέρδισε αρκετά βραβεία σε ανεξάρτητα φεστιβάλ, αγνοήθηκε από το κοινό και απόκτησε αρκετούς πολέμιους, ειδικά από την Αμερικάνικη άκρα δεξιά και τις παραθρησκευτικές οργανώσεις.
Ένα μικρό διαμαντάκι στην παράδοση των Νεοϋορκέζικων φιλμ χαρακτήρων που θα σας διασκεδάσει αλλά και θα σας προβληματίσει. Αν δεν είστε από αυτούς που πιστεύουν οτι η έκτρωση πρεπει να τιμωρείται με αιώνια πυρά στην κόλαση, δείτε το.

Obvious Child
 
http://www.imdb.com/title/tt2910274

ΗΠΑ

84 λεπτά

Βαθμολογία 8




Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

Cinepivates Δεκεμβρίου

Με τρεις ταινίες αποχαιρετούν το 2015 οι Cinepivates: το Κάνε το σωστό του Spike Lee, την Οικογενειακή γιορτή του Thomas Vinterberg και το Γαλλικό animation Ο Θαυματοποιός του Sylvain Chomet.
Ακολουθεί η αφίσα και το δελτίο τύπου της λέσχης.



 4/12 - Κάνε το Σωστό (1989-ΗΠΑ-Κοινωνική)

Ένα εικοσιτετράωρο σε μια νέγρικη συνοικία του Μπρούκλιν, όπου εδώ και χρόνια λειτουργεί μια πιτσαρία λευκών χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Όμως εκείνη τη μέρα τα πράγματα θα πάρουν μια διαφορετική τροπή.

   11/2 - Οικογενειακή Γιορτή (1998-Δανία-Δραματική)

Η γιορτή γενεθλίων ενός 60χρονου επιχειρηματία παίρνει απρόσμενη τροπή όταν ο πρωτότοκος γιος του κάνει μια σειρά αποκαλύψεων σε σχέση με τον πατέρα του. Μια ταινία σοκ της σχολής Δόγμα 95.

   18/12 - Ο θαυματοποιός (2010-Αγγλία/Γαλλία -Animation)

Ο «Θαυματοποιός», ένας Γάλλος ταχυδακτυλουργός που αναγκάζεται να φτάσει μέχρι τη Βόρεια Βρετανία για να βρει κοινό, γοητεύει με τα τρικ του τη νεαρή Αλίκη, η οποία τον ακολουθεί στο Εδιμβούργο.


Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Εντυπώσεις από Σαλόνικα

Δεν γίνεται να ανέβεις για το φεστιβάλ και να μην μιλήσεις για την Θεσσαλονίκη. Ένα πολύβουο μελίσσι ανθρώπων στους δρόμους, στα cafe, στα μαγαζιά παντού. Βοηθάει στο ότι το κέντρο της περπατιέται εύκολα και ότι ο καιρός ήταν θαυμάσιος. Με καφέ για όλα τα γούστα, μπαράκια με το δικό τους ύφος και φοβερές μουσικές το καθένα, και με πολύ καλό φαγητό, δεν είναι έκπληξη ότι κόσμος κυκλοφορεί έξω όλο το 24άωρο.  Μια πόλη ζωντανή και αρκετά μοντέρνα, που αξίζει μία επίσκεψη, ειδικά αν συνδυαστεί και με το φεστιβάλ.


 ( Χμ αν δω 1-3 στο Οlympion την ταινία από την Κολομβία προλαβαίνω στις 3.30 στο λιμάνι την προβολή της  Ρουμάνικης για να είμαι στις 6 πίσω για το αριστούργημα από την Γουατεμάλα. Προβληματισμοί ενός cinεπιβάτη για το πως θα διαμορφώσει το πρόγραμμα της ημέρας)

Στα του φεστιβάλ τώρα, οι προβολές γίνονται σε δύο χώρους: στο Olympion σε δυο χώρους, την μεγάλη και εντυπωσιακή κύρια αίθουσα, και την μικρότερη Παύλος Ζάννας , και στις παλιές αποθήκες του λιμανιού, όπου υπάρχουν μαζεμένες οι εξής τέσσερις αίθουσες αφιερωμένες σε Έλληνες δημιουργούς: Τόνια Μαρκετάκη, Φρίντα Λιάππα, Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές.

                                                                         (Βολτάροντας στις αποθήκες ανάμεσα στις προβολές)

Όλα τα φιλμ παίζονται από δύο φορές σε διάστημα 1-2 ημερών οπότε εύκολα κάποιος μπορεί να φτιάξει το πρόγραμμα του, ενώ οι προβολές είναι δομημένες σε χρονικές ζώνες έτσι ώστε να μπορεί κάποιος να δει μέχρι και 5 ταινίες την ημέρα. Συχνό φαινόμενο κόσμος να βγαίνει από την μία αίθουσα, ένας καφές, τουαλέτα, ένα τσιγάρο και βουρ στην ουρά για την επόμενη προβολή. Αν έπρεπε δε να κάνεις και την 10λεπτη διαδρομή Οlympion - λιμάνι τότε ο καφές και το τσιγάρο πινόταν στην διαδρομή.

                                                           (Ο νόμος του Μέρφι λέει ότι όταν θα έρθει η σειρά σου, τα εισιτήρια θα έχουν εξαντληθεί)

Όσο για μένα κατάφερα (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να μην παρακολουθήσω σχεδόν καμία από τις ταινίες που ήθελα να δω. Είτε δεν υπήρχαν εισιτήρια, είτε παιζόταν σε μέρες που δεν ήμουνα Θεσ/νίκη, ενώ σε κάποιες ο καιρός ήτανε τόσο καλός και η πόλη τόσο σαγηνευτική που προτίμησα να κάνω άλλα πράγματα από το να κλειστώ σε ένα σινεμά.

                                                               (Όχι δεν είναι ταράτσες από Παρίσι, είναι η θέα από το σπίτι που μέναμε)

Η οργάνωση υψηλού επιπέδου, με τους εργαζόμενους και τους εθελοντές του φεστιβάλ να βοηθάνε σε κάθε απορία και να απαντάνε σε κάθε ερώτηση με ευγένεια. Προσωπικά σε μένα έτυχε ένα όχι σοβαρό πρόβλημα με την online κράτηση των εισιτηρίων, οι άνθρωποι απαντήσανε σε 10 λεπτά το πρόβλημα λύθηκε και για την αναστάτωση (που δεν υπήρχε) μου χάρισαν δύο εισιτήρια επιπλέον για ταινίες της επιλογής μου, άψογοι! Το πρόγραμμα του φεστιβάλ 95 σελίδων με πληροφορίες για όλες τις ταινίες και με το εύχρηστο πινακάκι με τις ώρες προβολών πραγματικός θησαυρός. Το μόνο μελανό σημείο ήταν οι πολύ χαμηλού επιπέδου υπότιτλοι, ανεπίτρεπτο για μια τέτοια διοργάνωση να πάσχει σε ένα τόσο ζωτικό κομμάτι.

                                                                                                  (Περιμένοντας τους πρώτους θεατές)

Στα βραβεία τώρα τον Χρυσό Αλέξανδρο πήρε το Δεσμοί Αίματος από την Ισλανδία (το οποίο φυσικά δεν είδα!) αναλυτικά όλες οι βραβεύσεις:

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Βραβείο Καλύτερης ταινίας Χρυσός Αλέξανδρος - Θόδωρος Αγγελόπουλος: “Δεσμοί Αίματος” (“Rams” ) του Γκρίμουρ Χακόναρσον (περισσότερα εδώ)

Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος: “Η Γη και η Σκιά” (“La Tierra y la Sombra” ) του Σέσαρ Ασεβέδο (περισσότερα εδώ)

Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής– Χάλκινος Αλέξανδρος: “Ο Δρόμος για το Λα Πας” (“Camino a La Paz” ) του Φρανσίσκο Βαρόνε (περισσότερα εδώ)

Βραβείο Σκηνοθεσίας : Γκαμπριέλ Ριπστάιν (“600 Μίλια” )

Βραβείο Σεναρίου: Λορένσο Βίγας (“Από Μακριά” )

Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας: Ντέβον Κέλερ (“Ζωολογικός Κήπος” )

Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας: Αλφρέδο Κάστρο (“Από Μακριά” )

Βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης: “Σπουργίτια” (“Sparrows” ) του Ρούναρ Ρούναρσον

ΒΡΑΒΕΙΑ FIPRESCI (The International Federation of Film Critics )

Διαγωνιστικό Τμήμα: “Silent” του Γιώργου Γκικαπέππα

Ελληνική Ταινία: “Καύσωνας” της Τζόις Α. Νασαουάτι

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου )
"Τετάρτη 04:45" του Αλέξη Αλεξίου

ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ»
“Η Γη και η Σκιά” (“La Tierra y la Sombra” ) του Σέσαρ Ασεβέδο

BΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ FISCHER
Διεθνές Διαγωνιστικό: “Η Γη και η Σκιά” (“La Tierra y la Sombra” ) του Σέσαρ Ασεβέδο

Ελληνικού Προγράμματος εξ’ ημισείας στις ταινίες: “Ξύπνημα της Άνοιξης” του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και “Chevalier” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη

Ματιές στα Βαλκάνια: “Ατίθασες” (“Mustang” ) του Ντενίζ Γκαμζέ Έργκιβεν

Ανοιχτοί Ορίζοντες: “Εγώ, Ο Ερλ και το Κορίτσι που Πεθαίνει” (“Me and Earl and the Dying Girl” ) του Αλφόνσο Γκόμεζ- Ρεχόν


                                                                                      (Η αίθουσα 3 αφιερωμένη στον μεγάλο Ελληνοαμερικανό Τζον Κασσαβέτη)
         
Ταινίες που ήθελα να δω, και για τους λόγους που προανέφερα δεν είδα είναι οι εξής:

Aferim (Radu Jude) (περισσότερα εδώ)

Land of Mine (Martin Pieter Zandvlient)

600 Miles (Gabriel Ripstein)

Mustang (Denis Gamze Erguven) (περισσότερα εδώ)

Victoria (Sebastian Schipper) (περισσότερα εδώ)

Francophonia (Aleksandr Sokurov)

Ixcanul Volcano (Jayro Bustamante)

11 Minutes (Jerzy Skolimowski)

Rams (Γκρίμουρ Χακόναρσον)(περισσότερα εδώ)

Πάντως όποιες από αυτές παιχτούν στο σινεμά, το blog θα είναι εκεί και θα σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.




                                                                                 (Για να δούμε τι θα δούμε)

Η γλυκιά προσμονή πριν την προβολή για ένα αριστούργημα καθότι οι περισσότερες ταινίες δεν έχουν παιχτεί και δεν υπάρχουν κριτικές, οι πολυάριθμοι θεατές με το πρόγραμμα ανά χείρας να σημειώνουν τις ταινίες που τους ενδιαφέρουν, οι  παράλληλες εκδηλώσεις και πολλά άλλα, σε βάζουν σε ένα σινεφίλ κλίμα που όμοιό του δεν υπάρχει, τουλάχιστον στον Ελλαδικό χώρο.


                                                                                          (Let the show begin)

 Μια επίσκεψη στην Θεσ/νίκη την εποχή του φεστιβάλ θα σας αποζημιώσει και σινεφιλικά αλλά και σαν διασκέδαση.

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Στέλιο Χ. για τις φώτο Νο 3,5,6,7.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

La tierra y la sombra

Land and Shade

 



















Μέσα σε ένα αποπνικτικό περιβάλλον από την καύση των ζαχαροκάλαμων, ένας άνδρας γυρίζει μετά από πολλά χρόνια απουσίας στο χωριό του, για να βρεθεί κοντά στον γιο του που αργοπεθαίνει. Ξένος μέσα στο ίδιο του το σπίτι και με τις γυναίκες του σπιτιού να έχουν αναλάβει την δύσκολη δουλειά στους αγρούς, ο άνθρωπος αυτός θα αναλάβει την φροντίδα του μικρού εγγονού του.



Γυρισμένη γύρω από μια φυτεία ζαχαροκάλαμου, με ένα νέο άντρα ετοιμοθάνατο, μία οικογένεια που προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα φτωχό χωριό της Κολομβίας, την σκόνη και την στάχτη πανταχού παρούσες, και την θλίψη να σκεπάζει κάθε άλλο ανθρώπινο συναίσθημα, το ντεμπούτο του César Augusto Acevedo είναι ένας θρήνος πάνω στην εγκατάλειψη και τον θάνατο.
Αργή αφηγηματικά με μεγάλα σε διάρκεια πλάνα και αρκετούς συμβολισμούς, η ταινία μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα.  Από την μία οι λιτοί διάλογοι και η εξαιρετική φωτογραφία, στην οποία στηρίζεται ο σκηνοθέτης για να αφήσει τις εικόνες να μιλήσουν για την χωρίς μέλλον ζωή των χωρικών λειτουργούν υποδειγματικά, ενώ από την άλλη κάποιες σκηνές ιδιαίτερα στο νεκροκρέβατο τραβάνε αδικαιολόγητα πολύ.
Ένα φιλμ για απαιτητικούς θεατές με αρκετά αργή και θλιμμένη πλοκή. Όπως δήλωσε και ο σκηνοθέτης στην προβολή της ταινίας στο φεστιβάλ, αφορμή για το γύρισμα της στάθηκε η απώλεια της μητέρας του και η διάλυση της οικογένειας του.
Η ταινία βραβεύτηκε με το δεύτερο βραβείο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (Αργυρός Αλέξανδρος), το βραβείο του Ελλ. κοινοβουλίου, καθώς και με το πιο σημαντικό κατ εμέ βραβείο κοινού. Επίσης στο πλήθος βραβείων που μάζεψε είναι και η Χρυσή Κάμερα στις Κάννες.
Ένα φιλμ που σίγουρα δεν σε αφήνει αδιάφορο, από τον τριαντατριάχρονο César Augusto Acevedo ο οποίος βάζει την Κολομβία για τα καλά στον κινηματογραφικό χάρτη.


La tierra y la sombra 

http://www.imdb.com/title/tt4663992

Κολομβία

97 λεπτά

Βαθμολογία 7


Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Honey Night 2015




















Βρισκόμαστε στο 1990 και ο Νίκολα υφυπουργός στην κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, γιορτάζει μαζί με την γυναίκα του την εθνική επέτειο στο προεδρικό μέγαρο, η οποία συμπίπτει με την επέτειο του γάμου τους. Γυρίζοντας σπίτι ανακαλύπτει ότι αυτό παρακολουθείται, και ότι αρκετά μεγαλοστελέχη της κυβέρνησης έχουν συλληφθεί. Πιστεύοντας ότι είναι ο επόμενος, και σε συνδυασμό με την κρίση που περνάει ο γάμος του, μεταμορφώνουν την νύχτα του σε ,ενα καφκικό εφιάλτη. 



Η ταινία είναι ριμέικ του The Ear του Karel Kachyna ένα από τα αριστουργήματα του Τσέχικου νέου κύματος, σε σενάριο του εξαιρετικού συγγραφέα Jan Procházka. Ο σκηνοθέτης Ivo Trajkov μένοντας πιστός στο αρχικό κείμενο, και χωρίς πολλά περιθώρια ελιγμών καθότι όλη η δράση τοποθετείται σε μία νύχτα στο σπίτι του ζευγαριού, και με τα ασπρόμαυρα φλας μπακ να συμπληρώνουν το τι προηγήθηκε στην δεξίωση, μας δίνει ένα ψυχόδραμα γύρω από τις σχέσεις εξουσίας, είτε αυτές είναι οικογενειακές είτε αφορούν το γενικότερο πολιτικό σκηνικό.
Ο Trajkov φαίνεται να ξέρει πως να κάνει καλό σινεμά με αρκετές ενδιαφέρουσες σκηνές και πολύ  καλή φωτογραφία, ενώ επίσης αρκετά καλός και ο Nikola Ristanovski στον πρωταγωνιστικό ρόλο,  αντίθετα δεν πείθει καθόλου η Verica Nedeska στον ρόλο της γυναίκας του. Πρόκειται για ένα αξιοπρεπές φιλμ αλλά οι όποιες συγκρίσεις με το πρωτότυπο βαίνουν εις βάρος του.
Βλέπεται, αλλά προτιμήστε το ορίτζιναλ(το οποίο παρεμπίπτοντος ήταν για 20 χρόνια απαγορευμένο) 

Honey Night 2015

http://www.imdb.com/title/tt3340908

F.Y.R.O.M

89 λεπτά

Βαθμολογία 7

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

The Sky Above Us (2015)



























Άνοιξη του 1999 Βελιγράδι σε μια πόλη που σπαράσσεται από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς, παρακολουθούμε τον αγώνα ενάντια στον φόβο, μέσα από την ιστορία τριών διαφορετικών ανθρώπων. Η Άννα μια 35χρόνη σταρ του θεάτρου η οποία αρνείται να μπει στα καταφύγια, ο 60χρονος Σλόμπα  αφότου έχει φυγαδεύσει την οικογένεια του εκτός πόλης συνεχίζει ευσυνείδητα να δουλεύει ως τεχνικός στην Σέρβικη τηλεόραση και ο 20κάτι βοηθός του Μπόγιαν, που περνάει τον καιρό του σε ολονύχτια πάρτι με ποτά,σεξ και ναρκωτικά.



Μπορείς να συνεχίζεις να ζεις φυσιολογικά όταν γύρω σου μαίνεται ο πόλεμος; Αυτό το ερώτημα μας θέτει ο Ολλανδός Marinus Groothof με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία. Καλογυρισμένη σε βάζει στο κλίμα μιας πόλης που προσπαθεί να επιβιώσει και να συνεχίσει να ζει κάτω από φυσιολογικούς ρυθμούς, παρόλο τον βομβαρδισμό που δέχονται οι υποδομές της. Με εξαιρετική φωτογραφία και πολύ καλές ερμηνείες από τους τρεις πρωταγωνιστές.
Εκεί που τα χαλάει είναι όταν προσπαθεί να περάσει τα πολιτικά μηνύματα, ούτε λέξη για το ποιος και γιατί βομβαρδίζει, ενώ εμφανίζει τους κατοίκους του Βελιγραδίου σαν μοιρολάτρες και απαθείς, ενώ είναι γνωστό ότι τον καιρό των βομβαρδισμών, χιλιάδες κόσμου συνέρρεε στα σημεία στόχους, ώστε να γίνουν ανθρώπινες ασπίδες και να αποτρέψουν την καταστροφή τους. Από την άλλη περνάει (αρκετά υπόγεια βέβαια) κάμποσα αντικυβερνητικά μηνύματα,στερώντας την αντικειμενικότητα και  αποδυναμώνοντας έτσι όλο το εγχείρημα. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι το σενάριο και την σκηνοθεσία την έχει κάνει ξένος και όχι ντόπιος του οποίου μάλιστα η χώρα πρωτοστατούσε στον βομβαρδισμό.
Αν αγνοήσετε την πολιτική πλευρά πρόκειται για ένα αξιόλογο εγχείρημα.

The Sky Above Us

http://www.imdb.com/title/tt3111626/reference

Ολλανδία/ Σερβία

97 λεπτά

Βαθμολογία 6



Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

Camino a la Paz (2015)

Road to la paz

 

Ο Σεμπαστιάν ένας ημιπαράνομος οδηγός ταξί, δέχεται μία παράξενη αλλά και δελεαστική προσφορά από έναν ηλικιωμένο μουσουλμάνο τον Χαλίλ. Να τον μεταφέρει από το Μπουένος Άιρες ως την Λα Παζ για να βρει τον αδερφό του, ώστε μαζί να ταξιδέψουν για την Μέκκα. Ο Σεμπαστιάν αν και στην αρχή αρνητικός εν τέλη δέχεται, και έτσι ξεκινάνε με ένα παλιό Σιτροέν 505 για ένα ταξίδι 3000 χιλιομέτρων. 





Ένα τυπικό road movie μεταξύ δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, μεταμορφώνεται στα χέρια του Francisco Varone σε ένα ευαίσθητο χιουμοριστικό ταξίδι για την ανεκτικότητα προς το ξένο και την αυτογνωσία προς τον εαυτό μας. Μία feelgood ταινία, με τον θεατή να νιώθει συνεπιβάτης του ξεχωριστού και παράξενου αυτού διδύμου. Ένα αξιοπρεπέστατο ντεμπούτο για τον νεαρό αυτόν Αργεντινό ο οποίος ζώντας σε ένα κομμάτι του πλανήτη στο οποίο δεν έχει δαιμονοποιηθεί (τουλάχιστον ακόμα) το Ισλάμ και τονίζοντας την πνευματικότητα της θρησκείας αυτής, γυρίζει ένα φιλμ αρκετά επίκαιρο ύστερα και από τα τελευταία γεγονότα στο Παρίσι.

Camino a la Paz


Αργεντινή


 92 λεπτά


Βαθμολογία 7


  

Thank you for Bombing (2015)



















Το Thank you for Bombing της Αυστριακής Barbara Eder, ένα σπονδυλωτό φιλμ με τρεις ιστορίες γύρω από τους πολεμικούς ανταποκριτές και τον πόλεμο του Αφγανιστάν. Στην πρώτη ιστορία ένας βετεράνος ρεπόρτερ ετοιμάζεται να επιβιβαστεί σε πτήση από την Βιέννη για την Καμπούλ και συναντάει τυχαία στο αεροδρόμιο έναν Σερβοκροάτη καταζητούμενο για εγκλήματα πολέμου. Η δεύτερη ιστορία αναφέρεται στην νεαρή και όμορφη παρουσιάστρια αμερικάνικου καναλιού, η οποία ψάχνει την ιστορία που θα εκτοξεύσει την καριέρα της. Η τελευταία με ήρωα τον Καλ έναν ανταποκριτή μεγάλου ειδησεογραφικού πρακτορείου να ρουτινιάζει από την μονοτονία και την απουσία δράσης.


Το μεγάλο πρόβλημα με τις σπονδυλωτές ταινίες, είναι οτι συχνά οι ιστορίες είναι άνισες μεταξύ τους. Εδώ και οι τρεις παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρων με την μεσαία να ξεχωρίζει. Η πρώτη είναι ένα θρίλερ στην παράδοση του Χιτσκοκ, με αρκετές κωμικές πινελιές, η δεύτερη απογειώνει το φιλμ με την σταδιακή ένταση και με το σοκ που προκαλεί στον θεατή, ενώ η τρίτη είναι καθαρά μια κριτική ματια πάνω στα ΜΜΕ και στον ρόλο που παίζουν στην κατασκευή εικόνων και στην δημιουργία συνειδήσεων.
Η σκηνοθέτιδα επιλέγει την γραμμική αφήγηση (οι ιστορίες είναι με χρονολογική σειρά), Αναχώρηση , ο πρώτος καιρός της έντασης και των συγκρούσεων, και τέλος η παγιωμένη νέα τάξη πραγμάτων.Μέσα από τους χαρακτήρες περιγράφει το πως είναι να ζει και να δουλεύει κάποιος σε ένα εχθρικό περιβάλλον το οποίο σε συνδυασμό με το κυνήγι της αποκλειστικότητας να μεταμορφώνει τους ανταποκριτές σε αμοραλιστικές κυνικές και με άγνοια κινδύνου προσωπικότητες.
Μία αρκετά ενδιαφέρουσα παραγωγή, με ρεαλισμό, εξαιρετική σκηνοθεσία και πολύ καλές ερμηνείες, αν κάποιος δεν ξέρει θα νομίσει ότι είναι μια Αμερικάνικη παραγωγή.
Προτείνεται.


Thank you for Bombing

http://www.imdb.com/title/tt4679238

Αυστρία

100 λεπτά

Βαθμολογία 8



Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Box (2015)


Ο Ραφαέλ ακολουθεί μέχρι το σπίτι της, διακριτικά κάθε μέρα την Κριστίνα. Δεν μιλάνε ούτε τα βλέμματα τους συναντιούνται, όμως στην ατμόσφαιρα κυριαρχεί κάτι το ερωτικό. Τι κοινό μπορούν  να έχουν όμως, ένα δεκαεννιάχρονο φτωχόπαιδο και ερασιτέχνης μποξέρ, με μία 35χρονη δασκάλα χορού και ηθοποιού στον τοπικό θίασο; 


 Ο Florin Serban γνωστός από το εξαιρετικό φιλμ "If I Want to Whistle, I Whistle", σκηνοθετεί αυτήν την χαμηλού κόστους και χαμηλών τόνων ταινία με επαγγελματισμό και με κάποιες ομολογουμένως όμορφες σκηνές. Λίγα λέγονται πολλά εννοούνται, όμως το τελικό αποτέλεσμα αφήνει την αίσθηση ότι ούτε το σενάριο ούτε η σκηνοθεσία τολμάνε για κάτι παραπάνω. Βαδίζοντας σε σίγουρα μονοπάτια ο Serban φτιάχνει μία συμπαθητική ταινία την οποία όμως γρήγορα ξεχνάς.
Αν δεν έχετε τίποτα καλλίτερο να κάνετε μπορείτε να της δώσετε μία ευκαιρία.

Box

http://www.imdb.com/title/tt3510112

Ρουμανία

93 λεπτά

Βαθμολογία 6

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Sarmasik a.k.a Ivy (2015)

Κισσός

 























Όταν η πλοιοκτήτρια εταιρία πτωχεύει και προκειμένου να μην γίνει κατάσχεση του πλοίου από τους πιστωτές, ο καπετάνιος και 5 μέλη του πληρώματος παραμένουν πάνω στο ακινητοποιημένο καράβι.
Καθώς ο καιρός περνάει η ένταση ανεβαίνει μέχρι να ξεπεραστούν εντελώς τα όρια.


Ένα ψυχολογικό θρίλερ με στοιχεία του φανταστικού από τον Τούρκο Tolga Karaçelik, με το τελικό αποτέλεσμα να αποτυγχάνει πλήρως. Υποτίθεται ότι η ταινία είναι μία Καφκική αλληγορία για την σημερινή Τουρκία, όμως εκείνο που μένει είναι ένας φτηνός εντυπωσιασμός από τρομακτικούς ήχους και μία εκτός τόπου και χρόνου χρήση του υπερφυσικού. Κρίμα γιατί το θέμα με ένα ακίνητο πλοίο στην μέση της θάλασσας (άρα άχρηστο) και με τους ναύτες να αρχίζουν να αμφισβητούν την εξουσία του καπετάνιου ηταν αρκετά υποσχόμενο.
Με λίγα λόγια μία αλληγορική πατάτα που καλό είναι να την αποφύγετε.


Sarmasik




Τουρκία

104 λεπτά

Βαθμολογία 3

Let them come (2015)

Ας τους να Έρθουν

 























Ο Νουρεντίν ένας δημόσιος υπάλληλος αριστερών καταβολών και η γυναίκα του, η όμορφη και ανεξάρτητη Γιασμίνα, προσπαθούν να προσαρμοστούν σε μία Αλγερία που αλλάζει. Η ραγδαία αύξηση των ακραίων ισλαμιστών, θα φέρει τον φόβο την απελπισία και τελικά τον εμφύλιο.Σε μια ρημαγμένη χώρα και με εναν γάμο διαλυμένο, ο Νουρεντίν θα προσπαθήσει να σώσει την οικογένειά του.


Το πολιτικό θρίλερ του Salem Brahimi από την νουβέλα του Arezki Mellal (ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο μαζί με τον σκηνοθέτη) εκτείνεται σε βάθος 10 χρόνων οσο και ο εμφύλιος στην Αλγερία (1989-1998). Η αρχική αντιμετώπιση των σαλαφιστών και των άλλων ακραίων γίνεται με χιούμορ από τους κοσμικούς, όσο όμως η δυναμική τους αυξάνεται την θέση παίρνει ο σκεπτικισμός και στο τέλος ο πανικός.
Ο σκηνοθέτης παίρνει καθαρά θέση υπέρ του διαφωτισμού, εκείνο που δεν εξηγεί όμως είναι το γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού βρήκε καταφύγιο στις πιο ακραίες μορφές του θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Εκεί κατά την γνώμη μου πάσχει η ταινία η οποία κατά τ'άλλα και καλογυρισμένη είναι και θέτει αρκετούς προβληματισμούς.
Η ταινία έχει  και Ελληνικές συμμετοχές καθώς είναι σε παραγωγή του Κώστα Γαβρά ενώ στην φωτογραφία βρίσκουμε τον Λεωνίδα Αρβανίτη και στο μοντάζ τον Γιώργο Λαμπρινό.
Μια ταινία που πρέπει να δουν όλοι οι Έλληνες, μπας και καταλάβουν γιατί κάποιος παίρνει την οικογένειά του και φεύγει προς το άγνωστο για να γλιτώσει από τον πόλεμο και τον εμφύλιο.

Let them come

http://www.imdb.com/title/tt5119510

Αλγερία - Γαλλία

96 λεπτά

Βαθμολογία 8

 

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Drifters (2015)

Πλάνητες

 















Η πρώτη ταινία που είδα στο φετινό φεστιβάλ είναι μια Σουηδική παραγωγή σε σκηνοθεσία του Peter Gronlund.
Η Μίνα τοξικομανής και βαποράκι απειλείται από την σπιτονοικοκυρά της με έξωση. Στην απελπισία της θα βουτήξει τα χρήματα που ανήκουν σε έναν μεγαλέμπορο, αλλά παρ όλα αυτά θα βρεθεί στον δρόμο. Τυχαία θα γνωρίσει την Κάτια, μια αλκοολική μητέρα που το παιδί της το έχουν πάρει οι κοινωνικές υπηρεσίες. Μαζί θα καταφύγουν σε ένα πάρκο με τροχόσπιτα, όπου ζουν και άλλοι απόκληροι της κοινωνίας, σε ένα ιδιότυπο κοινόβιο.





Ένα κοινωνικό δράμα γύρω από τον κόσμο των ναρκωτικών και προς τιμήν του σκηνοθέτη χωρίς να γίνεται ούτε στιγμή διδακτική, και με μια ρεαλιστική φωτογραφία όπου καταγράφει μια Σουηδία εντελώς διαφορετική από αυτή που έχουμε στο μυαλό μας. Άψογη η Malin Levanon η οποία δίνει μια πειστική ερμηνεία σαν η χαμένη και μπερδεμένη Mina. 
 Αν σας αρέσει το σινεμά των αδελφών Νταρντεν ή του Κεν Λόουτς τότε το Drifters είναι για σας.

Drifters

http://www.imdb.com/title/tt4153324/

Σουηδία

92 λεπτά

Βαθμολογία 7

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης





Πάντα μέσα στις εξελίξεις το blog μετακομίζει  Θεσσαλονίκη για το 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, για να μάθετε πρώτοι τι καινούργιο μας επιφυλάσσει η νέα χρονιά, με ανταποκρίσεις και παρουσιάσεις των νέων ταινιών.

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Cinepivates Νοεμβριου

Οι Cinepivates και τον Νοέμβριο κοντά μας όπως πάντα κάθε Παρασκευή και με δωρεάν είσοδο. Αυτόν τον μήνα ξεχωρίζουν το ONIBAMA του Shindo και το αριστούργημα του Μαικ Λη Ο ΓΥΜΝΟΣ

Ακολουθεί  η αφίσα και το δελτίο τύπου των παιδιών





































Γεια και χαρά σε όλους!

Παρακάτω οι περιλήψεις και η αφίσα του Νοέμβρη.

  * *6/11 - Ζόραν, ο ανηψιός μου ο ηλίθιος (2013-Σλοβενία-Κωμωδία)*

Ο Πάολο περνά τις μέρες του στο μπαρ του χωριού. Είναι 40 χρονών ρεμάλι,
κυνικός και μισάνθρωπος, ένας πραγματικός επαγγελματίας του αλκοόλ και
μυθομανής.  Τα πράγματα θ'αλλάξουν όταν εμφανίζεται ο Ζόραν, ένας
15χρονος με τεράστια γυαλιά, τον οποίο κληρονομεί ο Πάολο από έναν
μακρινό συγγενή του στη Σλοβενία. Ο Ζόραν μιλά παράξενα και μοιάζει λίγο
καθυστερημένος. Έτσι, ο  Πάολο βρίσκεται ξαφνικά να παίζει το ρόλο του
θείου, κάτι που του προκαλεί αποστροφή. Η συνέχεια επι της οθόνης!

  * *13/11 - Ονιμπάμπα (1964-Ιαπωνία-Τρόμου/Σινεφίλ)*

Ένας άντρας παίρνεται με το ζόρι φαντάρος και η σύζυγος του με την
μητέρα του μένουν μόνες στο σπίτι τους στον βάλτο. Για να επιβιώσουν,
στήνουν ενέδρες σε αντίπαλους στρατιώτες και πουλάν τα υπάρχοντα τους σε
έναν άπληστο έμπορα.


  * *20/11 - Ένα Τραγούδι δεν Φτάνει (2003-Ελλάδα-Δραματική/Κοινωνική)*

Το χειμώνα του ΄72 μια νεαρή ηθοποιός και χωρισμένη μητέρα,
συλλαμβάνεται και μπαίνει στον Κορυδαλλό για αντιστασιακή δράση. Η
εννιάχρονη κόρη της όμως, η Όλγα, που τώρα πρέπει να ζήσει με τον πατέρα
της, δεν θα τη συγχωρήσει ποτέ για την εγκατάλειψή της και θα κρατήσει
το "τραύμα" ακόμη και ως ενήλικη.

  * *27/11 - Γυμνός (1993-Αγγλία-Κοινωνική/Σινεφίλ)*

Ένας περιθωριακός και άνεργος επαρχιώτης περιφέρεται στο Λονδίνο,
φλυαρώντας ασταμάτητα με τους ανθρώπους που γνωρίζει. Η εντυπωσιακή
ερμηνεία του Ντέβιντ Θιούλις τιμήθηκε στις Κάννες με το βραβείο
ερμηνείας, όπως επίσης η σκηνοθεσία του Μάικ Λι.


Yol (1982)

Ο Δρόμος

 



















Σε μια Τουρκία, κάτω από τον στρατιωτικό νόμο του στρατηγού Εβρέν, πέντε κρατουμένοι θα λάβουν ολιγοήμερη άδεια από τις αγροτικές φυλακές του Ιμραλί για να επισκεφτούν τους δικούς τους.  Οι άντρες αυτοί θα ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι, σε σε μία χώρα που κυριαρχούν ακόμα οι πατριαρχικές αντιλήψεις και ο κώδικας τιμής.


Μια ταινία άθλος αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Yilmaz Güney έγραφε το σενάριο και έδινε οδηγίες για τα γυρίσματα, στον βοηθό του Serif Gören μέσα από τις φυλακές, στις οποίες μπαινόβγαινε για πολιτικούς λόγους την μισή του ζωή.  Πολλές σκηνές γυρίστηκαν με κρυφή κάμερα, και υπήρχε συνεχής παρακολούθηση των συντελεστών από το καθεστώς.  Ο ίδιος ο Güney κατάφερε να δραπετεύσει, κατέφυγε στην Γαλλία και εκεί ολοκλήρωσε το μοντάζ, από την κόπια που είχαν μεταφέρει κρυφά οι συνεργάτες του, για να φτάσει η ταινία να κερδίσει τον χρυσό φοίνικα στις Κάννες.
Πρόκειται για ένα καθαρά πολιτικό φιλμ, οι ήρωες θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα ηθικά διλήμματα και την πίεση που υπαγορεύουν οι κοινωνικές δομές, και σε συνδυασμό με τον ασφυκτικό έλεγχο του στρατού και του κρατικού μηχανισμού ο Güney μας δηλώνει οτι η φυλακή δεν είναι μόνο πίσω από τα κάγκελα. Βρίσκεται σε όλο το φάσμα τις κοινωνίας, και ότι όλη η χώρα είναι μια τεράστια φυλακή. Ενώ βλέπει με συμπάθεια τους ήρωες του και συμπάσχει μαζί τους (φυλακισμένος και ο ίδιος γαρ), τα πιο τραγικά πρόσωπα της ταινίας είναι οι γυναίκες, αμίλητες και υπάκουες, ενώ όποια   τολμάει να σηκώσει το ανάστημά της. έρχεται αντιμέτωπη με την οργή της ίδιας της οικογένειάς της.
Μία ταινία σταθμός για τον Τούρκικο και όχι μόνο κινηματογράφο, ο Δρόμος είναι η προτελευταία ταινία του Güney, θα γυρίσει ένα χρόνο αργότερα τον Τοίχο (Duvar) και το 1984 σε ηλικία μόλις 47 ετών το σινεμά θα χάσει έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του.

 http://www.imdb.com/title/tt0084934

Τουρκία

114 λεπτά

Βαθμολογία 10


Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Ο Εχθρος μου (2013)




















Μετά από τρεις μήνες απραξίας, το blog ξαναζωντανεύει με ένα φιλμ που με ενθουσίασε, την τελευταία ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου Ο Εχθρός μου.
Ο Κώστας Στασινός ένας οικογενειάρχης αριστερών πεποιθήσεων, ζει μια ήρεμη και φυσιολογική ζωή, μεγαλώνοντας τα δυο του παιδιά, σύμφωνα με τις δικές του προοδευτικές αρχές. Ένα βράδυ όμως ληστές θα εισβάλλουν στο σπίτι του θα κακοποιήσουν την οικογένεια του, και ο κόσμος του Κώστα θα καταρρεύσει.



 Μια σύγχρονη κοινωνική ταινία με αρκετά στοιχεία θρίλερ ο Εχθρός μου με εντυπωσίασε κατ' αρχήν για τον ρεαλισμό της. Μια ταινία που παίζει με τον φόβο την αγωνία και την ανασφάλεια του συγχρόνου Έλληνα. Η δουλειά που έχει γίνει στο σενάριο είναι εκπληκτική, από τις λίγες φορές που σε Ελληνική ταινία, οι διάλογοι ακούγονται τόσο φυσιολογικοί και οι ήρωες θα μπορούσαν να είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. 
Με ένα θέμα αρκετά σκοτεινό, αλλά και τόσο κοντά στην σύγχρονη πραγματικότητα, θα έπρεπε να υπηρετηθεί και από μια επίσης υψηλού επιπέδου ερμηνεία. Ο Μανώλης Μαυροματάκης παραδίδει χωρίς υπερβολή μια από τις συγκλονιστικότερες ερμηνείες στην ιστορία του Ελλ. σινεμά. Καθώς η συμφορά χτυπάει το σπίτι του αυτός ο μικροαστός θα αναγκαστεί να βαδίσει σε μονοπάτια πρωτόγνωρα. Ο Μαυροματάκης παίζει με κάθε ίντσα του κορμιού του και μας δίνει τις αλλαγές στην ψυχοσύνθεση του ήρωα χωρίς πολλές φορές να πει κουβέντα.
Πίσω από την κάμερα ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος ένας βετεράνος του κινηματογράφου μας, ο οποίος πολύ σοφά αποφεύγει τις σκηνοθετικές ακροβασίες μένοντας πιστός στο δόγμα ότι μια καλή ιστορία και καλές ερμηνείες φτάνουν για ένα καλό σινεμά. Αφήνει χώρο στην ιστορία και δίνει ελευθερία στους ηθοποιούς του, ενώ ο ίδιος βάζει τις πινελιές του, ειδικά στις σκηνές με τα σοκάκια πίσω από την Αθηνάς, μακριά από τα λαμπερά φώτα, με τους μετανάστες και τα καφενεία τους σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο.
Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είμαι φαν των σύγχρονων Ελληνικών ταινιών, και ο λόγος είναι ότι τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία, ελάχιστες είναι οι ταινίες που μπορώ να πω ότι είναι ολοκληρωμένες δημιουργίες, είτε θα πάσχουν σεναριακά, είτε σε επίπεδο ηθοποιίας ή σκηνοθεσίας,  είτε θα είναι ένα σινεμά που θα με αφήνει παγερά αδιάφορο. Γι αυτό ένιωσα μεγάλο ενθουσιασμό με αυτό το φιλμ. Μια ταινία με θέμα, κινηματογράφηση, ερμηνεία, που σπάνια βλέπουμε από την χώρα μας. Να την δείτε.
   
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ
 

 http://www.imdb.com/title/tt2544182

Ελλαδα

107 λεπτά

Βαθμολογία 9

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Infernal Affairs (2002)

Mou gaan dou

 



















Γυρισμένη το 2002 η ταινία του Wai-Keung Lau κερδίζει επάξια μια θέση ανάμεσα στις καλλίτερες αστυνομικές ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ. Με ένα δαιδαλώδες και γεμάτο αγωνία σενάριο μας αφηγείται την ιστορία δυο μυστικών πρακτόρων, ο ένας άνθρωπος της μαφίας γίνεται αστυνομικός ώστε να παρέχει πληροφορίες στο αφεντικό του για τις κινήσεις τους, ο άλλος μυστικός της ασφάλειας παρεισφρέει στο οργανωμένο έγκλημα για να παρακολουθεί της δραστηριότητες τους.
 Όταν θα αρχίσει να ανακαλύπτεται η δράση τους ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι θα αρχίσει στο οποίο ο κυνηγός και το θήραμα θα αλλάξουν θέση αρκετές φορές.


Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια έξοχα γυρισμένη ταινία η οποία παίρνει άριστα σε όλους σχεδόν τους τομείς. Για το σενάριο τα είπαμε και παραπάνω, γεμάτο ένταση, ανατροπές και αγωνία, ενώ εστιάζει και στους δύο πρωταγωνιστές με τα κρυφά μυστικά τους και την διπλή ζωή τους. Μεγάλες και οι ερμηνείες από τους Andy Lau και Tony Leung, δύο από τους γνωστότερους και καλλίτερους ηθοποιούς του Χονγκ Κονγκ, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως και των Anthony Chau-Sang Wong και Eric Tsang σαν ο επιθεωρητής Wong και ο μαφιόζος Sam αντίστοιχα. Εκεί που η ταινία απογειώνεται είναι στην εκπληκτική φωτογραφία αλλά και στο μοντάζ το οποίο εναλλάσσει τα γρήγορα πλάνα με σκηνές αρκετά μακρόσυρτες χωρίς να χάνει τον ρυθμό ούτε λεπτό.
Όταν πρωτοκυκλοφόρησε η ταινία ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, έγινε μεγάλη επιτυχία στην Νοτιοανατολική Ασία και σάρωσε σε όλα τα βραβεία. Αυτό είχε σαν συνέπεια να γυριστούν την επόμενη χρονιά τα Infernal Affairs 2 και 3. Το 2 πραγματεύεται τα γεγονότα πριν την πρώτη ταινία ενώ το 3 παίζει και στο παρελθόν και στο παρών αλλά και στο μέλλον. Βλέπονται με ενδιαφέρον αλλά σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν το μεγαλείο της πρώτης. Στην δύση έγινε γνωστή από το ριμέικ του Scorsese το Departed που αν και έδωσε στον Μάρτιν το πρώτο του και μοναδικό Όσκαρ, και παρόλο το πολύ δυνατό καστ με ονόματα όπως ο Jack Nicholson, ο Leonardo DiCaprio, ο Matt Damon, ο Martin Sheen και άλλοι, το θεωρώ αν και καλή ταινία υποδεέστερο. Ίσως να φταίει ότι ο Scorsese προσπάθησε να βάλει σε μία ταινία όλη την τριλογία, ίσως αυτή η τάση των Αμερικανών να εξηγούν την κάθε λεπτομέρεια το σίγουρο είναι ότι το Infernal Affairs είναι ένα αξεπέραστο αριστούργημα. Το μόνο μειονέκτημα για μας τους δυτικούς είναι ότι το πρώτο δεκάλεπτο θέλει πολύ προσοχή για το ποιος είναι ποιος στην ταινία, λόγω ονομάτων και φυσιογνωμιών, μετά από αυτό η ταινία κυλάει σαν νερό 
Η ταινία στην Ελλάδα βγήκε κατευθείαν σε DVD με τον άστοχο τίτλο Ο Άνθρωπος του νόμου.


Infernal Affairs

http://www.imdb.com/title/tt0338564

 Χονγκ Κονγκ

101 λεπτά

Βαθμολογία 9






Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Le fils de l'autre (2012)

 Ο Άλλος Γιος

 



Δυο οικογένειες, μια Ισραηλιτική και μια Παλαιστινιακή, μαθαίνουν ότι τα παιδιά τους , ανταλλάχτηκαν στην γέννα 18 χρόνια πριν, από λάθος του μαιευτηρίου. Οι γονείς και κυρίως τα δυο αγόρια, θα πρέπει να βρουν τρόπο να διαχειριστούν την πραγματικότητα και τα νέα δεδομένα της ζωής τους.
Πρόκειται για μια Γαλλοϊσραηλινή συμπαραγωγή σε σκηνοθεσία της Lorraine Lévy, η οποία χωρίς μελοδραματισμούς και  καρικατουρίστικες φιγούρες εκπλήσσει με την αξιοπρέπεια με την οποία προσεγγίζει την ιστορία της.





Υψηλού επιπέδου οι ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών, οι οποίοι βλέπουν όλην την κοσμοθεωρία τους να γκρεμίζεται, και σταθερές όπως οικογένεια, θρησκεία, πατρίδα να γίνονται ζητούμενα. Παράλληλα η ταινία βάζει και ζητήματα όπως, αν τελικά είμαστε το περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε ή αν οικογένεια είναι οι βιολογικοί γονείς ή αυτοί που μεγαλώνουν ένα παιδί.
Μια ανθρώπινη ιστορία από αυτόν τον πολυβασανισμένο τόπο στο οποίο άνθρωποι απλοί και καθημερινοί βρίσκονται χωρισμένοι από το τείχος της ντροπής.

 Le fils de l'autre

http://www.imdb.com/title/tt2073016

Γαλλία Ισραήλ

105 λεπτά

Βαθμολογία 9  

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Cinepivates Ιουλιου

Παρ όλη την τρομολαγνεία των ημερών, οι Cinepivates λένε όχι στον φόβο, και σας καλούν και τον Ιούλιο να μοιραστείτε μαζί τους την μαγεία του σινεμά. Με πέντε Παρασκευές το πρόγραμμα απευθύνεται σε κάθε γούστο. Από Βέντερς και Μονιτσέλι μέχρι το ενήλικο Ισπανικό animation Chico & Rita και το ιδιαίτερο Σπίτι από Άμμο και Ομίχλη.
Ακολουθεί το δελτίο της λέσχης.


Γεια και χαρά σε όλους!

Παρακάτω οι περιλήψεις και το αφισάκι των ταινιών του Ιουλίου:

  • 3/7 - Η Αλίκη στις Πόλεις (1974-Γερμανία-Σινεφίλ)
Ένας δημοσιογράφος κι ένα εννιάχρονο κορίτσι συναντιούνται στην Αμερική, επιστρέφουν μαζί στην Ευρώπη κι αποφασίζουν να συνταξιδέψουν αναζητώντας τη γιαγιά της μικρής.

  • 10/7 - Οι Γενναίοι του Μπρανκαλεόνε (1966-Ιταλία-Κωμωδία)
Ένας ιππότης της ελεεινής μορφής προσπαθεί να συγκεντρώσει μια ομάδα πιστών για να πάει στους Αγίους Τόπους και μπλέκει σε κωμικοτραγικές περιπέτειες. Ο Βιτόριο Γκάσμαν σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του. Πέρα από το χιούμορ, η ταινία είναι μια σπουδή πάνω στο αληθινό πρόσωπο του μεσαίωνα. 

  • 17/7 - Τσίκο & Ρίτα (2010-Ισπανία-Animation/Μουσική) Κ-13
Στη μεταπολεμική Αβάνα, ο Τσίκο είναι ένας ταλαντούχος πιανίστας και η Ρίτα μια όμορφη τραγουδίστρια. Η παθιασμένη σχέση τους θα γεννήσει μερικές υπέροχες μελωδίες και θα τους «ταλαιπωρεί» για μισό και πλέον αιώνα.

  • 24/7 - Σπίτι από άμμο και ομίχλη (2003-ΗΠΑ-Κοινωνική)
Από γραφειοκρατικό λάθος του δήμου η Κάθι χάνει το πατρικό της σπίτι και μένει άστεγη. Ξεκινά νομικές διαδικασίες για να το επανακτήσει, αλλά το σπίτι πωλείται πάμφθηνα σε δημοπρασία και ο νέος ιδιοκτήτης, πρώην αξιωματούχος του καθεστώτος του Σάχη, αρνείται να συμβιβαστεί με το δήμο, θεωρώντας την αγορά αυτή το εφαλτήριο για να πραγματοποιήσει το δικό του αμερικανικό όνειρο.

  • 31/7 - Τα Γυαλιά (2007-Ιαπωνία-Σινεφίλ)
Η Ταέκο μια αγχώδης καριερίστρια αφήνει την έντονη ζωή της πόλης για να πάει διακοπές σε ένα νησί. Οι διακοπές δεν εξελίσσονται όπως περίμενε, καθώς οι άνθρωποι στο νησί είναι λίγο περίεργοι.

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Simindis Kundzuli 2014

Corn Island

 

 


















Στις αρχές του καλοκαιριού τα νερά του ποταμού Enguri στα σύνορα Αμπχαζίας και Γεωργίας χαμηλώνουν, και κάνουν την εμφάνισή τους μικρά αλλά εύφορα κομμάτια γης. Σε ένα από αυτά, ένας Αμπχάζιος χωρικός με την εγγονή του στήνουν το καλύβι τους και καλλιεργούν την μικρή λωρίδα γης με καλαμπόκι. Σε ένα διαφιλονικούμενο τόπο η μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο είναι οι περίπολοι  Γεωργιανών και Αμπχάζιων στρατιωτών.  Μέχρι να έρθουν οι πρώτες βροχές και ο κύκλος της ζωής να ολοκληρωθεί.


Μετά από το εκπληκτικό Η άλλη όχθη (2009) ο Γεωργιανός George Ovashvili έρχεται με αυτό το μικρό διαμάντι να καθιερωθεί σαν ένας μεγάλος δημιουργός, στα χνάρια των σπουδαίων συμπατριωτών του Sergei Parajanov και Tengiz Abuladze. Με ελάχιστους διαλόγους, αφήνει τον μόχθο του αγρότη και το ίδιο το τοπίο να μιλήσουν για αυτήν την αέναη μάχη του ανθρώπου να τιθασεύσει την φύση. Φανταστική επίσης η φωτογραφία με πανέμορφα πλάνα,  ενώ οι δυο πρωταγωνιστές είναι η τέλεια επιλογή για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο γέρος με το σκαμμένο γεμάτο βάσανα πρόσωπο και η μικρή με το αδύνατο και χλωμό παρουσιαστικό να αλληλοσυμπληρώνονται σαν τους δύο πόλους της ζωής, νιάτα και γηρατειά,ανεμελιά και κακουχίες  .
Βλέποντας την ταινία στο μυαλό μου ήρθε το αριστουργηματικό Naked Island (1960) του Ιάπωνα Kaneto Shindô, με ένα παρεμφερές θέμα γύρω από τον αγώνα του ανθρώπου να καλλιεργήσει την γη και να επιβιώσει κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες
Ένα από τα καλλίτερα φιλμ του 2014, με πάρα πολλές διακρίσεις σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Μια αληθινή εμπειρία συνιστάται ανεπιφύλακτα.

Simindis Kundzuli

http://www.imdb.com/title/tt1863192

Γεωργία

Έγχρωμη 100 λεπτά

Βαθμολογία 9