Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Killers (1946)

Οι δολοφόνοι

 



Δύο πληρωμένοι δολοφόνοι φτάνουν σε μια μικρή πόλη, με σκοπό να σκοτώσουν έναν μοναχικό τύπο με το παρατσούκλι " Σουηδός". Αυτός μαθαίνει την άφιξή τους και αντί να το σκάσει τους περιμένει μοιρολατρικά. Ποιος είναι ο Σουηδός; Ποιοι θέλουν να τον βγάλουν από την μέση; Και γιατί;. Σε αυτά τα ερωτήματα έρχεται να απαντήσει ο Jim Reardon ο ντετέκτιβ μιας ασφαλιστικής εταιρίας. Μέσα από τις αφηγήσεις όσων γνώριζαν το θύμα θα προσπαθήσει να ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας.


Η ταινία είναι βασισμένη σε ένα μικρό διήγημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Όμως ενώ το διήγημα έχει σαν θέμα τους δύο φονιάδες και τελειώνει με τον Σουηδό νεκρό, το σενάριο μας εισάγει τον χαρακτήρα του ασφαλιστή ντετέκτιβ και την προσπάθεια του να ανακαλύψει τον βίο και την πολιτεία του δολοφονημένου άντρα. Πρόκειται για ένα αρκετά περίπλοκο σε αφήγηση φιλμ νουάρ με τα φλας μπακ να μην είναι δοσμένα σε χρονολογική σειρά, εντείνοντας έτσι την σύγχυση του θεατή ως προς το τι είναι αλήθεια και τι όχι.
Αληθινή αποκάλυψη ο Burt Lancaster ο οποίος σε ηλικία 33 χρονών πραγματοποιεί το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στον ρόλο του Ole 'Swede' Anderson, ενός γοητευτικού και δυναμικού μποξέρ που πέφτει στα δίχτυα της Kitty Collins (ένας ρόλος κομμένος και ραμμένος για την συγκλονιστική Ava Gardner). Στον ρόλο του ξεροκέφαλου Jim Reardon ο όπως πάντα απολαυστικός Edmond O'Brien, ενας ηθοποιός με αρκετές νουαρ ταινίες στο ενεργητικό του. Επισης υψηλου επιπέδου ειναι και οι ερμηνίες των δευτεραγωνιστών με τον Albert Dekker στον ρόλο του Big Jim Colfax αρχηγού της συμμορία και αντρα της Kitty να ξεχωρίζει.



Αλλά τα εύσημα πάνε στον σκηνοθέτη Robert Siodmak και τον διευθυντή φωτογραφίας Elwood Bredell για την σκοτεινή σχεδόν πεσιμιστική ατμόσφαιρα της ταινίας, ειδικά ο τρόπος που ο Bredell χρησιμοποιεί το φως και την σκιά του, έγινε σήμα κατατεθέν στις κατοπινές νουάρ ταινίες. Ειδικά το πρώτο δεκάλεπτο αποτελεί μια σκηνή ανθολογίας, με τους δυο φονιάδες να περπατούν στους δρόμους της πόλης και στην συνέχεια την τρομοκράτηση των θαμώνων ενός εστιατορίου είναι υπόδειγμα σκηνοθεσίας και φωτογραφίας. Μια σκηνή που πιστεύω 50 χρόνια μετά πολύ θα ήθελε να έχει γυρίσει ο Ταραντίνο.
Ένα αριστουργηματικό φιλμ νουάρ που θα αρέσει όχι μόνο στους λάτρεις του είδους, αλλά σε όλους όσους αγαπάνε το καλό σινεμά


 *Το 1964 η ταινία ξαναγυρίστηκε σε σκηνοθεσία του  Don Siegel με τους Lee Marvin και John Cassavetes στους πρώτους ρόλους, και με την διαφορά ότι εδώ οι φονιάδες έκπληκτοι από την απάθεια του θύματος, ψάχνουν την ιστορία του. Ένα αρκετά καλό ριμέικ με εντελώς διαφορετική αισθητική.

Killers

http://www.imdb.com/title/tt0038669

ΗΠΑ

Ασπρόμαυρη 103 λεπτά

Βαθμολογία 10

3 σχόλια:

  1. Πολυ ωραία περιγραφή σου Γιάννο και φοβερή η ταινία. Όντως η σκηνή στην αρχή με τους δολοφόνους που τραμπουκίζουν στην πόλη είναι εξαιρετική. Κάνε κι άλλες προτάσεις. Εγώ είδα κ το "Out of the Past" πρόσφατα και μου άρεσε πολύ, αλλά ξέρω πως ο Μήτσαμ δεν είναι από τους αγαπημένους σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, ναι το Out of the Past από τα καλλίτερα του είδους. Όσο για τον Μίτσαμ έχει παίξει σε αριστουργήματα, απλά τον θεωρώ πολύ τυποποιημένο στους ρόλους του, και έχει παίξει και τον χειρότερο Μάρλοου ever :( http://www.imdb.com/title/tt0077234

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχεις απόλυτο δίκιο για τον Μάρλοου. Θα πω την αμαρτία μου. Εγώ αυτο το έργο το είδα πρώτα με τον Μήτσαμ, και επειδή η πλοκή είναι συναρπαστική, μου άρεσε και δεν έδωσα βάση στον Μήτσαμ. Η έκδοση με τον Μπόγκαρτ όμως είναι απείρως καλύτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή