Οι Άντρες με τα Όπλα (1993)

Men with Guns

 

Σε μια Λατινοαμερικάνικη χώρα που δεν κατονομάζεται, ο Ουμπέρτο Φουέντες ένας ιδεαλιστής αλλά και αδαής γιατρός, αποφασίζει να περάσει τις διακοπές του στην επαρχία κοντά στους μαθητές που ο ίδιος εκπαίδευσε και τώρα δουλεύουν σαν γιατροί σε κοινότητες με Ινδιάνους. Mακριά από την θαλπωρή της πόλης γρήγορα θα ανακαλύψει πόσο λίγο ξέρει την χώρα του. Ο μόνος νόμος είναι οι άντρες με τα όπλα ο στρατός και οι αντάρτες δηλαδή, με τους ιθαγενείς χωρικούς χαμένους εξ αρχής, όποια πλευρά και να διαλέξουν θα έχουν να αντιμετωπίσουν το μένος της άλλης. Στο ταξίδι του θα αποκτήσει μια ιδιότυπη συντροφιά, ένα παιδί, έναν λιποτάκτη, έναν πάπα που αρνήθηκε την πίστη του, και μια γυναίκα η οποία μετά από έναν βιασμό έχασε την λαλιά της.

Ο John Sayles στα βήματα του Κασσαβέτη εξακολουθεί να πορεύεται στον μοναχικό δρόμο των ανεξάρτητων παραγωγών. Αυτό όμως διόλου τον έχει επηρεάσει από το να μας δώσει αριστουργήματα σαν το ριζοσπαστικό Matewan η το μεγαλειώδης Lone Star, όμως αυτό κατά την γνώμη μου είναι το κορυφαίο του έργο.
Ο σκηνοθέτης ουδόλως ενδιαφέρεται για τον εμφύλιο που μαίνεται. Τα κατεστραμμένα χωριά η δυστυχία αλλά και η στωικότητα των αυτοχθόνων χωρικών, είναι το πρόσχημα για να μας μιλήσει για την απώλεια και τις χαμένες αυταπάτες. Ένα νεαρό αγόρι που έχει χάσει την παιδικότητα του, ένας φαντάρος χωρίς στολή, ένας πάπας χωρίς ράσο και πίστη, μια γυναίκα ευνουχισμένη ψυχικά χωρίς μιλιά, ακόμα και ο αρχικά αιθεροβάμων γιατρός συνειδητοποιεί στο τέλος ότι είναι ένας δάσκαλος χωρίς μαθητές.
Ενδιαφέρον έχει και το πως προσεγγίζει την ιστορία ο Sayles, η αρχική ρεαλιστική κινηματογράφηση δίνει την θέση της σε ένα πιο ονειρικό σκηνικό, για να καταλήξει στο σχεδόν υπερφυσικό φινάλε.
Είναι εντελώς κρίμα ότι η ταινία πέρασε απαρατήρητη με ελάχιστες διανομές και ακόμα λιγότερα εισιτήρια. Ένα αριστούργημα που αξίζει να ανακαλύψετε.

Men with Guns

http://www.imdb.com/title/tt0119657

ΗΠΑ

127 λεπτά

Βαθμολογία 10

Ο Γιος του Σαούλ (2015)

Saul fia

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

Ο Σαούλ έγκλειστος στο Άουσβιτς ανήκει στους sonderkommando, στους κρατούμενους αυτούς που έχουν επιλεγεί δια της βίας για να κάνουν τις βρόμικες δουλειές. Μια μέρα βλέπει το πτώμα ενός αγοριού που του θυμίζει τον γιο του (ή μήπως είναι;) και αποφασίζει παρ'ολους τους κινδύνους και τις αντιξοότητες, να τον κηδέψει σύμφωνα με το τελετουργικό της εβραϊκής εκκλησίας.

 

  Η ταινία παίχτηκε πέρσι στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και να πω την αλήθεια, δεν είχα καμία όρεξη να δω άλλη μια ταινία για το ολοκαύτωμα. Με έπεισαν φίλοι να της δώσω μια ευκαιρία και τελικά μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα.
  Πρόκειται για μια κατάβαση στην κόλαση, ένα αδιάκοπο τρεχαλητό, με την κάμερα να βρίσκεται συνέχεια σε απόσταση αναπνοής από τον Σαούλ. Αισθανόμαστε, βλέπουμε, ακούμε ότι ακριβώς και ο ίδιος. Μέσα στη φρίκη του στρατοπέδου συγκέντρωσης αυτό που τρομάζει είναι η απουσία οποιασδήποτε ανθρώπινης υπόστασης, και το μόνο που μένει είναι ο αγώνας για επιβίωση και η εκτέλεση των εντολών. Ο ήρωας βρίσκει την ευκαιρία στο πρόσωπο του νεκρού παιδιού μια αχτίδα αξιοπρέπειας και ένα νόημα στο να ξανανιώσει άνθρωπος.
  Αξιομνημόνευτη η σκηνοθεσία του László Nemes οποίος με ένα νατουραλιστικό και ωμό τρόπο μας μεταφέρει σε όλους τους χώρους του στρατοπέδου. Από την υποδοχή των κρατούμενων, στα κρεματόρια, στις αποθήκες με τα τιμαλφή, στον χώρο εκτελέσεων. Δεν αφήνει καμία σπιθαμή ανεξερεύνητη. Με το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας να είναι γυρισμένο σε φορμα 4:3 και με αρκετά πλάνα θολά και χωρίς μεγάλο βάθος, βάζει τον θεατή σε πρώτο πρόσωπο να βιώσει αυτό το τρομακτικό τερατούργημα. Εκείνος που κλέβει την παράσταση πάντως είναι ο Geza Rohrig. Ερασιτέχνης ηθοποιός, ποιητής και φίλος του σκηνοθέτη. Πραγματικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλλίτερη επιλογή στον ρόλο του σιωπηλού και στωικού Σαούλ. Χωρίς υπερβολές στην ερμηνεία του, μπορούμε να αντιληφθούμε τα βάσανα και την θλίψη του ανθρώπου αυτού, μόνο και μόνο από την γλώσσα του σώματος του.
  Θετικό ότι η ταινία προέρχεται από την Ουγγαρία μία χώρα που ακροβατεί σε σκοτεινά ακροδεξιά μονοπάτια, ένα θέμα που πολύ φοβάμαι θα αντιμετωπίσουμε σε πολύ μεγάλη κλίμακα πανευρωπαϊκά τα επόμενα χρόνια. Προβληματίστηκα επίσης για άλλη μια φορά για το πως μπορεί ένας λαός που υπέστη όλα αυτά τα δεινά, να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο στους Παλαιστίνιους.
  Μια ταινία πάνω σε ένα ιστορικό συμβάν που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το ανθρώπινο γένος είναι ικανό για το καλλίτερο αλλά κυρίως για το χειρότερο. Δείτε το. 

Saul fia

http://www.imdb.com/title/tt3808342/

Ουγγαρία

107 λεπτά

Βαθμολογία 8

Ξανά μαζί

Μετά από πέντε μήνες απραξίας στις οποίες το blog κατάντησε σχεδόν ανενεργό, ξανά μαζί... μέχρι την επόμενη μακριά σιγή.
Και επειδή τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω αποκτήσαμε και σελίδα στο facebook https://www.facebook.com/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%89%CE%BD-497241873813506/. Ξέρω καλλίτερα να μασάς πάρα να μιλάς. Επίσης όλες οι αναρτήσεις εμφανίζονται και στο imdb στα external reviews.

Ballad of Orin (1977)

Η Όριν μια εκ γενετής τυφλή γυναίκα και πλανόδια μουσικός, αφού γνωρίσει την εκμετάλλευση και την κακοποίηση των ανδρών, θα βρει στο πρόσωπο του Teruyo τον φύλακα άγγελο της. Μαζί θα ξεκινήσουν την περιπλάνησή τους, σε μία χώρα και σε έναν τρόπο ζωής που αλλάζει ταχύτατα. 

Η Μπαλάντα της Όριν μια από τις κορυφαίες ταινίες του μεγάλου Masahiro Shinoda ενός από τους κύριους εκφραστές αυτού που ονομάζουμε Ιαπωνικό νέο κύμα, ένα κινηματογραφικό ρεύμα που άνθισε στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου κυρίως στις δεκαετίες του 60 και του 70 και όπως και στο αντίστοιχο συνονόματο ξαδερφάκι από την Γαλλία, μία νέα γενιά σκηνοθετών με έναν  πρωτοποριακό τρόπο κινηματογράφησης και με μία τολμηρή θεματολογία καταγράφουν στον φακό τους  θέματα ταμπού για την Γιαπωνέζικη κοινωνία όπως η ομοφυλοφιλία, ο μιλιταρισμός, η επανάσταση των νέων απέναντι στο παλιό και γενικά οτιδήποτε ερχόταν σε σύγκρουση με την κατεστημένη τάξη. Στην ταινία μας τώρα, βρισκόμαστε στις αρχές του 20ου αιώνα και μέσα από την εξιστόρηση της ζωής της Όριν, πρωταγωνίστρια στην ουσία είναι η θέση της γυναίκας στην Γιαπωνέζικη κοινωνία, πόσο μάλλον όταν η γυναίκα αυτή είναι και τυφλή. Πρόκειται στην ουσία για ένα μελόδραμα το οποίο όμως εντυπωσιάζει με το στήσιμο και τα απαράμιλλης ομορφιάς πλάνα. Χωρίς υπερβολή δεν υπάρχει ούτε μια σκηνή που να μην είναι δουλεμένη και στην παραμικρή της λεπτομέρεια, ποιητική και ταυτόχρονα σαν ένας πίνακας ζωγραφικής. Εδώ βέβαια φαίνεται η δουλειά του σπουδαίου Kazuo Miyagawaτου διευθυντή φωτογραφίας και μόνιμου συνεργάτη των μεγαλύτερων Γιαπωνέζων σκηνοθετών και υπεύθυνου για την κινηματογράφηση αριστουργημάτων όπως το Ρασομόν η το Ugetsu Monogatari. Υπέροχη επίσης η Shima Iwashita σύζυγος του Shinoda, ως η καλοκάγαθη αλλά και αξιοπρεπούς Όριν  της οποίας η ζωή είναι προδιαγεγραμμένη. Εξαιρετική επίσης η μουσική του Tôru Takemitsu ο οποίος επίσης έχει συνεργαστεί με την αφρόκρεμα του κινηματογράφου της χώρας του.
Ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα το οποίο παρόλο το μελοδραματικό του θέμα δεν ξεπέφτει στιγμή σε δακρύβρεχτη ιστορία, ένας ύμνος για την ζωή, την φιλία, την μοναξιά. Αριστούργημα από έναν σκηνοθέτη που αξίζει να ανακαλύψετε.


Ballad of Orin

http://www.imdb.com/title/tt0076124

Ιαπωνία

109 λεπτά

Βαθμολογία 10

Δεσμοί Αίματος (2015)

Hrútar

Δυο αδέλφια ζούνε σε μια απομονωμένη κοιλάδα της Ισλανδίας εκτρέφοντας πρόβατα. Αν και τα σπίτια τους βρίσκονται λίγες δεκάδες μέτρα μακριά, οι δύο άντρες έχουν να μιλήσουν μεταξύ τους για δεκαετίες. Μία αρρώστια στα κοπάδια τους όμως, θα τους φέρει αντιμέτωπους με τον χαμό των ζώων αλλά και με τις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

Είναι δύσκολο να κατατάξεις την ταινία σε κάποιο είδος, ο Grímur Hákonarson με μια απλή και λιτή σκηνοθεσία, άλλοτε με τρυφερότητα, άλλοτε με χιούμορ, αλλά τις περισσότερες φορές με σκληρό ρεαλισμό, μας μεταφέρει στην ζωή των κατοίκων της κοινότητας αυτής στην οποία θαρρείς ότι ο χρόνος έχει σταματήσει. 

Με μία εκπληκτική φωτογραφία του ορεινού χειμωνιάτικου τοπίου της Ισλανδίας και με τις σπαρτιάτικες ερμηνείες των δυο κυρίων πρωταγωνιστών, δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία λατρεύτηκε και βραβεύτηκε σε όλα τα φεστιβάλ που πήρε μέρος, μεταξύ αυτών και στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης με τον Χρυσό Αλέξανδρο.

Ένα μικρό αριστούργημα που σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. 

Hrutar

http://www.imdb.com/title/tt3296658

Ισλανδία

93 λεπτά

Βαθμολογία 9

Cinepivates Μαίου

Οι Cinepivates σε μεγάλα κέφια τον Μάιο κοντά σας με 4 ταινίες η μια καλλίτερη από την άλλη με το Εl dia de la Bestia του θεοπάλαβου Αlex de la Iglesia να ξεχωρίζει.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου της λέσχης.

 




 Γεια και χαρά σε όλους!
Παρακάτω θα δείτε τις ταινίες που θα προβληθούν μέσα στο μήνα καθώς και την αφίσα μας.

06/5 Φάλσταφ - οι καμπάνες του μεσονυκτίου... Falstaff - Chimes at Midnight (1965) του Orson Welles
Ο Ερρίκος ο Δ', σφετεριστής του θρόνου της Αγγλίας, προσπαθεί να καταστείλει τις εξεγέρσεις των ευγενών που στρέφονται κατά της εξουσίας του. Ο γιος του, Χαλ, προτιμά την παρέα του γέρο Φάλσταφ, ενός ηδονιστή μπεκρή που ζει σε πορνείο...

13/5 Η μέρα του κτήνους... Εl dia de la Bestia (1995) του Αlex de la Iglesia
Μέσα από μια καβαλιστική μελέτη της Βίβλου, ένας Βάσκος ιερέας πείθεται ότι ο Αντίχριστος θα γεννηθεί στη Μαδρίτη την ημέρα των Χριστουγέννων! Με τη βοήθεια του χεβιμεταλά ιδιοκτήτη ενός δισκοπωλείου και ενός διάσημου τηλεπαρουσιαστή, θα ξεκινήσουν ένα εξωφρενικό οδοιπορικό στη σύγχρονη Μαδρίτη...

20/5 Ο κούκος... Kukushka (2002) του Aleksandr Rogozhkin
Σ' ένα έρημο τοπίο του βορρά, μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών δένει σ΄ εναν βράχο έναν Φιλανδό στρατιώτη, που τον έντυσαν με στολή των Ες Ες για να τραβήξει πάνω του τα πυρά των Ρώσων. Αυτός καταφέρνει να ξεφύγει, καταλήγοντας στην καλύβα μιας νεαρής Λαπωνής αγρότισσας. Στο σπίτι της βρίσκεται και ένας Ρώσος στρατιώτης, που έχει υποστεί διάσειση...

27/5 Ghost in the Shell... Kôkaku Kidôtai (1995) του Mamoru Oshii
2029, τα πάντα γυρίζουν γύρω από το ίντερνετ και το έγκλημα πλέον είναι ηλεκτρονικό. Για την καταστολή του δημιουργείται το Τμήμα 9 με εξειδικευμένα σάιμποργκ. Αυτά έχουν πρόσβαση σε κάθε διεύθυνση στον πλανήτη..

Aferim (2015)

Ο Κονσταντίν ένας τοπικός αστυνόμος μαζί με τον γιό του, αναλαμβάνουν να ψάξουν και να συλλάβουν έναν τσιγγάνο για λογαριασμό ενός Βογιάρου. Έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι στην κάτω από Οθωμανική κυριαρχία ύπαιθρο της Βλαχίας, με τους ήρωες να έρχονται σε επαφή με λογιών λογιών πρόσωπα και καταστάσεις.

Πρόκειται για ένα παράξενο μείγμα Βαλκανικού road movie εποχής, (οι ήρωες ξεκινάνε ένα ταξίδι από το οποίο θα βγούνε σοφότεροι, ειδικά ο μικρός) αλλά δομημένο πάνω στις αρχές του γουέστερν (ο σερίφης και ο βοηθός του αναλαμβάνουν να κυνηγήσουν και να συλλάβουν έναν φυγά). Με την ασπρόμαυρη φωτογραφία μας μεταφέρει στις αρχές του 19ου αιώνα σε έναν οικείο για εμάς κόσμο: Βαλκάνια και Οθωμανική αυτοκρατορία. Οι πρωταγωνιστές γνήσιοι λαϊκοί άνθρωποι οι οποίοι χορεύουν, πίνουν, φιλοσοφούν για την ζωή, την πατρίδα, τις γυναίκες. Άλλοτε με χιούμορ και σάτιρα όπως η συνάντηση με τον παπά και άλλοτε με αιχμηρότητα πάνω στην κοινωνία της εποχής όπως η δουλεία των τσιγγάνων (ένα μέτρο που καταργήθηκε μόλις στα μέσα του 19ου αιώνα) ο σκηνοθέτης στήνει ένα αυθεντικό ηθογράφημα μιας εποχής που έχει αφήσει τα σημάδια της στην ευρύτερη περιοχή μέχρι και σήμερα.
Πολλοί καλοί οι δύο πρωταγωνιστές στους ρόλους τους, με τον πατέρα να αναλαμβάνει εκτός από το καθήκον του στον άρχοντα, και το καθήκον να βγάλει τον αθώο και άμαθο γιο του στον αληθινό κόσμο. Τα γηρατειά με τα νιάτα, η πείρα της ζωής με τον ενθουσιασμό της εφηβείας. Ένα ταξίδι στο οποίο ο μικρός μαθαίνει ότι δεν κερδίζει σχεδόν ποτέ το δίκιο αλλά πάντοτε επικρατεί ο νόμος του ισχυρού. 
Με την ταινία αυτή ο Radu Jude έρχεται να επιβεβαιώσει την σταθερά ανοδική πορεία του Ρουμάνικου κινηματογράφου, και μάλιστα με το θέμα του σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί εμείς δεν μπορούμε να γυρίσουμε ταινίες εποχής ή ιστορικές, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες σκόρπιες προσπάθειες του Τζαβέλα και του Κακογιάννη με τις αρχαίες τραγωδίες  πέραν τούτο ουδέν.Ειδικά για την περίοδο της Τουρκοκρατίας αν δεν κάνω λάθος έχουν γυριστεί μόνο κάτι χουντοπαραγωγές του στυλ Παπαφλέσσας, οι Σουλιώτες και Μαντώ Μαυρογένους.
Εν κατακλείδι να γυρίσουμε και στο θέμα μας πρόκειται μια ταινία που αξίζει να δείτε η οποία πάνω από χώρες και εθνότητες είναι ένα φιλμ από τα Βαλκάνια για τα Βαλκάνια.
Aferim κύριε Jude.

Aferim

http://www.imdb.com/title/tt4374460

Ρουμανία

108 λεπτά

Βαθμολογία 9