Δεν γίνεται να ανέβεις για το φεστιβάλ και να μην μιλήσεις για την Θεσσαλονίκη. Ένα πολύβουο μελίσσι ανθρώπων στους δρόμους, στα cafe, στα μαγαζιά παντού. Βοηθάει στο ότι το κέντρο της περπατιέται εύκολα και ότι ο καιρός ήταν θαυμάσιος. Με καφέ για όλα τα γούστα, μπαράκια με το δικό τους ύφος και φοβερές μουσικές το καθένα, και με πολύ καλό φαγητό, δεν είναι έκπληξη ότι κόσμος κυκλοφορεί έξω όλο το 24άωρο. Μια πόλη ζωντανή και αρκετά μοντέρνα, που αξίζει μία επίσκεψη, ειδικά αν συνδυαστεί και με το φεστιβάλ.
(
Χμ αν δω 1-3 στο Οlympion την ταινία από την Κολομβία προλαβαίνω στις 3.30 στο λιμάνι την προβολή της Ρουμάνικης για να είμαι στις 6 πίσω για το αριστούργημα από την Γουατεμάλα. Προβληματισμοί ενός cinεπιβάτη για το πως θα διαμορφώσει το πρόγραμμα της ημέρας)
Στα του φεστιβάλ τώρα, οι προβολές γίνονται σε δύο χώρους: στο Olympion σε δυο χώρους, την μεγάλη και εντυπωσιακή κύρια αίθουσα, και την μικρότερη Παύλος Ζάννας , και στις παλιές αποθήκες του λιμανιού, όπου υπάρχουν μαζεμένες οι εξής τέσσερις αίθουσες αφιερωμένες σε Έλληνες δημιουργούς: Τόνια Μαρκετάκη, Φρίντα Λιάππα, Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές.
(
Βολτάροντας στις αποθήκες ανάμεσα στις προβολές)
Όλα τα φιλμ παίζονται από δύο φορές σε διάστημα 1-2 ημερών οπότε εύκολα κάποιος μπορεί να φτιάξει το πρόγραμμα του, ενώ οι προβολές είναι δομημένες σε χρονικές ζώνες έτσι ώστε να μπορεί κάποιος να δει μέχρι και 5 ταινίες την ημέρα. Συχνό φαινόμενο κόσμος να βγαίνει από την μία αίθουσα, ένας καφές, τουαλέτα, ένα τσιγάρο και βουρ στην ουρά για την επόμενη προβολή. Αν έπρεπε δε να κάνεις και την 10λεπτη διαδρομή Οlympion - λιμάνι τότε ο καφές και το τσιγάρο πινόταν στην διαδρομή.
(Ο νόμος του Μέρφι λέει ότι όταν θα έρθει η σειρά σου, τα εισιτήρια θα έχουν εξαντληθεί)
Όσο για μένα κατάφερα (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να μην παρακολουθήσω σχεδόν καμία από τις ταινίες που ήθελα να δω. Είτε δεν υπήρχαν εισιτήρια, είτε παιζόταν σε μέρες που δεν ήμουνα Θεσ/νίκη, ενώ σε κάποιες ο καιρός ήτανε τόσο καλός και η πόλη τόσο σαγηνευτική που προτίμησα να κάνω άλλα πράγματα από το να κλειστώ σε ένα σινεμά.
(Όχι δεν είναι ταράτσες από Παρίσι, είναι η θέα από το σπίτι που μέναμε)
Η οργάνωση υψηλού επιπέδου, με τους εργαζόμενους και τους εθελοντές του φεστιβάλ να βοηθάνε σε κάθε απορία και να απαντάνε σε κάθε ερώτηση με ευγένεια. Προσωπικά σε μένα έτυχε ένα όχι σοβαρό πρόβλημα με την online κράτηση των εισιτηρίων, οι άνθρωποι απαντήσανε σε 10 λεπτά το πρόβλημα λύθηκε και για την αναστάτωση (που δεν υπήρχε) μου χάρισαν δύο εισιτήρια επιπλέον για ταινίες της επιλογής μου, άψογοι! Το πρόγραμμα του φεστιβάλ 95 σελίδων με πληροφορίες για όλες τις ταινίες και με το εύχρηστο πινακάκι με τις ώρες προβολών πραγματικός θησαυρός. Το μόνο μελανό σημείο ήταν οι πολύ χαμηλού επιπέδου υπότιτλοι, ανεπίτρεπτο για μια τέτοια διοργάνωση να πάσχει σε ένα τόσο ζωτικό κομμάτι.
(Περιμένοντας τους πρώτους θεατές)
Στα βραβεία τώρα τον Χρυσό Αλέξανδρο πήρε το Δεσμοί Αίματος από την Ισλανδία (το οποίο φυσικά δεν είδα!) αναλυτικά όλες οι βραβεύσεις:
ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Βραβείο Καλύτερης ταινίας Χρυσός Αλέξανδρος - Θόδωρος Αγγελόπουλος: “Δεσμοί Αίματος” (“Rams” ) του Γκρίμουρ Χακόναρσον (
περισσότερα εδώ)
Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος: “Η Γη και η Σκιά” (“La Tierra y la Sombra” ) του Σέσαρ Ασεβέδο (
περισσότερα εδώ)
Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής– Χάλκινος Αλέξανδρος: “Ο Δρόμος για το Λα Πας” (“Camino a La Paz” ) του Φρανσίσκο Βαρόνε
(περισσότερα εδώ)
Βραβείο Σκηνοθεσίας : Γκαμπριέλ Ριπστάιν (“600 Μίλια” )
Βραβείο Σεναρίου: Λορένσο Βίγας (“Από Μακριά” )
Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας: Ντέβον Κέλερ (“Ζωολογικός Κήπος” )
Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας: Αλφρέδο Κάστρο (“Από Μακριά” )
Βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης: “Σπουργίτια” (“Sparrows” ) του Ρούναρ Ρούναρσον
ΒΡΑΒΕΙΑ FIPRESCI (The International Federation of Film Critics )
Διαγωνιστικό Τμήμα: “Silent” του Γιώργου Γκικαπέππα
Ελληνική Ταινία: “Καύσωνας” της Τζόις Α. Νασαουάτι
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου )
"Τετάρτη 04:45" του Αλέξη Αλεξίου
ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ»
“Η Γη και η Σκιά” (“La Tierra y la Sombra” ) του Σέσαρ Ασεβέδο
BΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ FISCHER
Διεθνές Διαγωνιστικό: “Η Γη και η Σκιά” (“La Tierra y la Sombra” ) του Σέσαρ Ασεβέδο
Ελληνικού Προγράμματος εξ’ ημισείας στις ταινίες: “Ξύπνημα της Άνοιξης” του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και “Chevalier” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη
Ματιές στα Βαλκάνια: “Ατίθασες” (“Mustang” ) του Ντενίζ Γκαμζέ Έργκιβεν
Ανοιχτοί Ορίζοντες: “Εγώ, Ο Ερλ και το Κορίτσι που Πεθαίνει” (“Me and Earl and the Dying Girl” ) του Αλφόνσο Γκόμεζ- Ρε
χόν
(Η αίθουσα 3 αφιερωμένη στον μεγάλο Ελληνοαμερικανό Τζον Κασσαβέτη)
Ταινίες που ήθελα να δω, και για τους λόγους που προανέφερα δεν είδα είναι οι εξής:
Aferim (Radu Jude) (περισσότερα εδώ)
Land of Mine (Martin Pieter Zandvlient)
600 Miles (Gabriel Ripstein)
Mustang (Denis Gamze Erguven) (περισσότερα εδώ)
Victoria (Sebastian Schipper) (περισσότερα εδώ)
Francophonia (Aleksandr Sokurov)
Ixcanul Volcano (Jayro Bustamante)
11 Minutes (Jerzy Skolimowski)
Rams (Γκρίμουρ Χακόναρσον)(περισσότερα εδώ)
Πάντως όποιες από αυτές παιχτούν στο σινεμά, το blog θα είναι εκεί και θα σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.
(Για να δούμε τι θα δούμε)
Η γλυκιά προσμονή πριν την προβολή για ένα αριστούργημα καθότι οι περισσότερες ταινίες δεν έχουν παιχτεί και δεν υπάρχουν κριτικές, οι πολυάριθμοι θεατές με το πρόγραμμα ανά χείρας να σημειώνουν τις ταινίες που τους ενδιαφέρουν, οι παράλληλες εκδηλώσεις και πολλά άλλα, σε βάζουν σε ένα σινεφίλ κλίμα που όμοιό του δεν υπάρχει, τουλάχιστον στον Ελλαδικό χώρο.
(Let the show begin)
Μια επίσκεψη στην Θεσ/νίκη την εποχή του φεστιβάλ θα σας αποζημιώσει και σινεφιλικά αλλά και σαν διασκέδαση.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Στέλιο Χ. για τις φώτο Νο 3,5,6,7.
