Ερωτική Αναπαράσταση (2003)

Reconstruction

Γράφει ο Αργύρης Κ.

"Ο  Alex ενώ βγαίνει με την Simone, συναντά την Aimee, την ερωτεύεται, και ο κόσμος  γύρω του χάνεται..."

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Δανού σκηνοθέτη Christopher Boe, που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών με την χρυσή κάμερα και το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, μας ανοιγοκλείνει από την αρχή το μάτι και μας προετοιμάζει γιαυτό που πρόκειται να δούμε στην συνέχεια:" Να θυμάστε: Όλα είναι μια ταινία, μια κατασκευή. Μα ακόμα και έτσι πάλι πονάει!"

Ένας νεαρός φωτογράφος ο Alex ( Nikolaj lie Kaas), η σύντροφος του Simone, μία άγνωστη γυναίκα η Aimee (διπλή ερμηνεία Maria Bonnevie), και ο συγγραφέας σύζυγός της ο August (Krister Henriksson) ο οποίος είναι και ο αφηγητής, ενώνονται σε μία ταινία για την αναπαράσταση του έρωτα. Όλες οι παραλλαγές του, ξεδιπλώνονται στην ταινία: H αναζήτηση του φλερτ, το πάθος, η απιστία, η αποξένωση, η λήθη, η απώλεια... διαδέχονται συνεχώς το ένα το άλλο, σε μια σύγχρονη εκδοχή του μύθου του Ορφέα και της Ευρυδίκης "αν διστάσεις θα με χάσεις".

Είναι το Reconstruction μια ερωτική αναπαράσταση μέσα από τα στερεότυπα και τα αλλοτριωμένα χαρακτηριστικά του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου, σε μια άχρονα γοητευτική και στυλιζαρισμένη Κοπεγχάγη; Είναι οι σκέψεις του συγγραφέα για το καινούργιο του βιβλίο και ο φόβος του ότι έχει χαθεί ο έρωτας της γυναίκας του γι αυτόν; H διαφορετική προσέγγιση που έχουν οι άντρες και οι γυναίκες για τον έρωτα, σύμφωνα με τον August;  Ή μήπως είναι η ερωτική σχέση του καλλιτέχνη με το δημιούργημα του (ταινία), χρησιμοποιώντας συμβολικά το σενάριο (August - συγγραφέας), και την εικόνα (Alex - φωτογράφος), σαν ένα alter-ego του.

Βλέπουμε ένα υπαρξιακό ρομάντζο με αισθητική νουάρ, αλλά σίγουρα κάτι πιο βαθύ από απλά άλλη μια ερωτική ιστορία. Ο σκηνοθέτης, όπως και ο συμπατριώτης του ο Τρίερ, αρέσκεται στο να παίζει με το κοινό, να του δίνει μια ιστορία, να το κατευθύνει, και μετά να την αποδομεί, να την ανακατασκευάζει, να κάνει τον θεατή να γίνει μέρος της ιστορίας, και να πάρει ο ίδιος τον ρόλο του πρωταγωνιστή στο καφκικο του σύμπαν. Είναι ο έρωτας του Alex μια εμμονή, όχι τόσο για την συγκεκριμένη κοπέλα, αλλά για μια εικόνα που έχει δημιουργήσει στον εαυτό του για την τέλεια γυναίκα. To ταξίδι μαζί της σε μια ιδεατή αιώνια πόλη που μεταφορικά αναφέρεται ως Ρώμη, ένας στόχος εμμονικός, μα πάντα ανέφικτος.

Το Reconstruction  εν τέλει, είναι αδιάφορο αν αφορά την ιστορία του Alex ή του συγγραφέα ή των δύο γυναικών (καθρέπτη η μία της άλλης). Είναι ένα déjà vu του έρωτα και της ψευδαίσθησης του, που οι περισσότεροι έχουμε ζήσει και θα συνεχίσουμε να ζούμε... Το κοινό που παρακολουθεί την ταινία, είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής, και οι συνειρμοί που θα δημιουργήσει αν αφεθεί στην μαγεία της εικόνας και μπει στον ρόλο των ηθοποιών. 

Ο Boe, ακολουθώντας μια μη γραμμική αφήγηση, θέλησε να κάνει μια cinemascope ταινία όπως είπε ο ίδιος  σε συνέντευξη του, επηρεασμένος από όλες τις φόρμες του παγκόσμιου κινηματογράφου, και ειδικά το French new wave, αλλά και από ένα Γάλλο φωτογράφο ( Jacques Lartigue ), κοιτάζοντας μια φωτογραφία του: "Μια φωτογραφία της γυναίκας του να στέκεται σε ένα δωμάτιο, σε ένα πολύ ευρύ χώρο, με πολλές κενές βιβλιοθήκες... Κοιτάζοντας την εικόνα, αμέσως ένιωσε ότι ήθελε να κάνει μια ιστορία για έναν άνθρωπο, που έρχεται στο σπίτι και το διαμέρισμά του έχει εξαφανιστεί." Και ήξερε ότι έπρεπε να είναι μια ιστορία αγάπης. 
Χρησιμοποιώντας αρχικά μια Super 16 camera παίζοντας με τις φωτοσκιάσεις και με διευθυντή φωτογραφίας τον Manuel Alberto Claro (Melancholia, Nymphomaniac κ.α.), θέλησε να δώσει πλάτος και βάθος στην ταινία του, προσπαθώντας να ξεφύγει όπως δήλωσε από την λογική του συμβατικού κινηματογράφου της Δανίας, που γίνεται όλο και πιο τηλεοπτικός και πληκτικός.

 

Η ταινία θα παιχτεί 2/12. στον Αστέρα στην Νέα Ιωνία από την ομάδα cineπιβάτες με δωρεάν είσοδο.  

 

Reconstruction

http://www.imdb.com/title/tt0366943

Δανία

88 λεπτά